جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ابوالحسن شعرانی از دانشمندان معاصر است که در ابعاد گوناگون علوم انسانی متبحّر بوده است.پژوهش حاضر در خصوص آرای کلامی اوست که در دو بخش ارائه شده است، در بخش نخست شرح حال علامه شعرانی و سپس مبانی معرفت‌شناختی و دین‌شناختی از نظر علامه مورد بررسی قرار گرفته است. در این بخش سعی شده است که به بررسی تطبیقی علامه در خصوص غایت ادیان و به چالش ‌کشیدن دیگر ادیان اشاره و سپس به مباحث اصول دین و تعریف کلام پرداخته شود.بخش دومِ تحقیق حاضر، اختصاص به اندیشه‌های کلامی علامه دارد که در چهار فصل خداشناسی، راهنماشناسی، انسان شناسی و فرجام شناسی مطرح خواهد شد. قسمت عمده بخش راهنماشناسی در مباحث نبوت و امامت است که به نبوت عامّه و نبوت خاصّه و دلایل آن می‌پردازد، دفاع از اعجاز قرآن و عدم تحریف آن نیز از مسائل مهمی است که علامه به آن پرداخته است.در بحث امامت نیز با روش عقل که همان قاعده لطف است وارد ‌گردیده وسپس با آیات قرآن، چاشنی نقل را در این بحث اضافه می‌نماید و در پس از آن به شرایط امام چون عصمت و علم و... پرداخته می‌شود.امور عامّه‌ای چون جبر و اختیار، بدا، وحسن وقبح در فصل انسان‌شناسی جای می‌گیرد و سرانجام، بخش دوم با مسائل مربوط به جهان آخرت چون معاد، تجرد نفس، حیات پس از مرگ، بطلان تناسخ و پاسخ‌گویی به چند شبهه در خصوص معاد و شفاعت به پایان می‌رسد. در نتیجه‌گیری نهایی باید گفت که، اندیشه‌ی علامه‌ی شعرانی در خصوص تکیه بر عقل در مسائل اُصولی و مبارزه با اخباری‌گری، مانند تعارض قائده لطف با اخبار طینت، منحصر به فرد می-باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده فارسی و عربی به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.