جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بدون شک هر شاعری هر مرتبه و مقامی از نوآوری و زیبایی در گفتار شعر داشته باشد، تحت تأثیر شعرای خوب قبل از خود قرار گرفته و می گیرد. اینگونه تأثر شعرا را برخی دانشمندان و اساتید نقد ادبی "سرقتهای ادبی" می دانند و آنرا کاری بسیار زشت و نقصی بزرگ به حساب می آورند. و برخی دیگر از اساتید نقد ادبی بر عکس آنرا یک مسأله طبیعی تلقی نموده و کلمات را به رودخانه ای که همه می توانند از آن بهره مند شوند تشبیه می کنند و چناچه شاعری که تحت تأثیر شعرای پیش از خود قرار گرفته باشد و گاه معنای یک بیت را در قالب دیگری آورده و یا نیم بیت یا کمتر از آن از شعر آن شعرا استفاده نموده باشد، این کار را عیب و نقصی بر وی نمی دانند و بر عکس آنرا تحسین کرده و یک نوع مهارت ادبی می دانند. شاعری که مقاله خود را درباره سرقتهای او نوشته ام، ابودهبل جمحی یکی از بزرگترین شعرای قرن اول هجری به شمار می آید، شاعری که دارای جایگاهی خاص در میان شعرای بزرگ آن دوران بوده و مقام شعری او را تمام ادبا و تاریخ نویسان برجسته ادبیات عرب تأیید نموده اند. این شاعر بزرگ تحت تأثیر شعرای پیش از خود از شعرای معروف جاهل مانند بشامه بن الغدیر، طرفه بن العبد، نابغه ذبیانی، زهیر ابن ابی سلمی، الشماخ بن ضرار ذبیانی، عروه بن اذنیه و غیره قرار گرفته که بعضی از ادبا و ناقدان آنرا به عنوان "سرقت" می دانند و این کار را عیب و نقص بزرگی بر ابودهبل به حساب آورده و بعضی دیگر آنرا یک نوع مهارت ادبی می شمارند که به شعر او زیبایی و ظرافت خاصی بخشیده است.