جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله به تحلیل دلایلی می پردازد که حضور همیشگی موضوع ویرانه ها در سفرنامه های مشرق زمین از قرن 17 تا 19 را اثبات می کنند: تمام متون حضور مسحور کننده بناهای ویران شده، شهرها و روستاهای تخریب شده را بسط و گسترش می بخشند. در قرن 18، این تصویر در متنی مشهور از «ولنه» بنام «ویرانه ها» و در ادبیات توسط رمانتیک های مشهور تحلیل و بررسی شده است. تصویر که در قرن 17 دارای مفهوم منفی دارد، در قرن 18 تا اندازه ای مثبت می شود تا در دوره رمانتیسم به تفکری بیهوده بدل شود. «نظریه ادبی ویرانه ها» با گرایش به فرهنگ خارجی و نوعی مالیخولیایی و ذهنیتی پیش استعماری که در شرق ویران شده، نه تنها گذشته اروپا را می یابد، بلکه تضمین می کند تا از بقایای تمدن های بشری صیانت کند. (اروپا در مشرق زمین بقایای گذشته خود را دید و خواست تا بقایای تمدن های درخشان کهن را از آسیب مصون نگه دارد.)

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.