جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ابوالفرج رونی (شاعر قرن پنجم هجری) از جمله شاعرانی است که با بهره مندی از اطلاعات علمی و دینی و عرضه آن در اشعارش، زمینه های ورود اطلاعات علمی به شعر فارسی را فراهم آورد. شیوه او باعث تحول تدریجی سبک خراسانی به سبک عراقی شد و از این نظر نیز می توان در تحول سبک های شعر فارسی برای او سهمی قائل گردید.بخشی از اطلاعات اشعار ابوالفرج به عناصر دینی اختصاص دارد. او چون شاعری مدیحه سراست با علاقه های سیاستمدارانه ممدوحان خود بخوبی آشناست. از اینرو نه تنها در مدیحه های خود از آیات و اشارات قرآنی سود می جوید بلکه می کوشد تا به ممدوح، چهره ای الهی ببخشد و در این راه مبالغه را به جایی می رساند که ممدوح را همتراز پیامبران می شمارد و حتی برای او صعودی معراج مانند قائل می شود. از سوی دیگر برای توجیه مبارزات و کشورگشایی های ممدوح، او را جهادکننده ای معرفی می کند که کوشش او در راه گسترش دین اسلام صرف می شود. ابوالفرج در بخش شریطه و دعای تایید قصاید خود به جای اینکه همچون دیگر شاعران عصر خود از عناصر طبیعی برای بیان آرزوهای جاودانگی ممدوح استفاده کند از عناصر دینی بهره می جوید و غالبا آرزو می کند تا دین اسلام برقرار است، ممدوح نیز برقرار بماند.در این مقاله کوشش شده است پرداختن ابوالفرج به عناصر دینی در پنج زمینه (اشارات دینی، ممدوح انسان الهی، اسباب و ابزار دینی ممدوح، ممدوح در مقام غازی و ممدوح و جاودانگی) مورد بررسی قرار گیرد.