جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این تحقیق بر آنیم تا تاثیر صوری، نحوی و معنائی فعل بند پایه بر تحقق یا تحقق نیافتن رخداد مورد نظر در بند پیرو را مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. برای نیل به این هدف، نخست، حدود هزار جمله از سه داستان احمد محمود (1380 و 1365) و سیامک گلشیری (1385) استخراج شد و سپس، 400 جمله که تناسب بیشتری با تحقیق حاضر داشت، به منظور تحلیل نهایی انتخاب شد. نتایج حاصل از بررسی داده ها نشان داد که فعل بند پایه، نقشی محدودکننده بر انتخاب فعل بند پیرو دارد. این محدودیت ها در حوزه وجه و زمان دستوری فعل که مقوله های صوری هستند و در قلمرو نمود که مفهومی نحوی- معنائی است،قابل مشاهده اند. هر سه عنصر فوق، به طرق مختلف، تعابیر معنائی متفاوتی به کل جمله می دهند. از دیگر یافته های مهم تحقیق، این است که هر فعلی، ظرفیت پذیرش بندهای پیرو از جمله ای خبری، پرسشی، امری و تعجبی را ندارد. دوم اینکه بسیاری اوقات، این فعل بند پایه است که حکم می کند فعل بند پیرو با چه وجهی ظاهر شود. در این زمینه، افعال بند پایه به سه دسته تقسیم می شوند: الف- افعال نشانگر تحقق حتمی رخداد مورد نظر در بند پیرو، ب- افعال حاکی از ابهام در تحقق رخداد مورد نظر در بند پیرو، پ- افعال دال بر محقق نشدن رخداد مورد نظر در بند پیرو.