جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله مبتنی است بر چارچوب نظری پیتر برگر که از منظر سازه گرایی اجتماعی به تبیین وضعیت دینداری و گرایش های دینی در جوامع در حال گذار می پردازد. با توسعه نهادهای مدرن در جوامع در حال توسعه نه تنها نسبت نهاد دین با دیگر نهادهای اجتماعی دستخوش تحول می شود، بلکه مجموعه آگاهی های همراه با نهادهای مدرن سطح و شیوه دینداری افراد را نیز تغییر می دهد. در این مقاله سطح دینداری و گرایش های دینی دانشجویان فنی، به عنوان یکی از مهم ترین حاملان آگاهی مدرن (جهان بینی علمی با ذهنیت فنی)، مورد بررسی قرار گرفته است. داده های تجربی در این مقاله حاکی از آن است که باورهای دینی دانشجویان در حد بالا و پایبندی آن ها به انجام دادن مناسک فردی دینی در حد متوسط به بالایی است، اما پایبندی آن ها به انجام دادن اعمال جمعی دینی در حد کم ارزیابی می شود. همچنین گرایش به دین خصوصی، برخورد گزینشی با دین و گرایش به تکثرگرایی دینی رواج زیادی بین دانشجویان دارد. به این ترتیب، به نظر می رسد داده های تجربی تا حدودی موید دیدگاه نظری مطرح شده در این مقاله است.

ترجمه ماشینی: اغلب ادعا شده است، به عنوان مثال.توسط ویلیام جیمز یا آلدوس هاکسلی، که تجربیات عرفانی در زمان ها و فرهنگ ها شباهت قابل توجهی را نشان می دهد. حتی اگر کلمات و تصاویری که ما برای توصیف آنها استفاده می کنیم متفاوت باشند، در زیر سطح ما یک هسته تجربی مشترک پیدا می کنیم. برخی دیگر این ادعا را رد کرده و معتقدند که همه تجربیات ذاتاً بر اساس مفاهیم دینی از پیش موجود عرفا شکل گرفته است. در برابر این مخالفت‌های ساخت‌گرا، من از ایده هسته مشترک با این استدلال دفاع می‌کنم که حتی اگر همه تجربه‌ها از طریق مفاهیم تفسیر شوند، باز هم می‌توانند هسته مشترکی وجود داشته باشد. کسانی که تز اصلی مشترک را رد می‌کنند معمولاً استدلال می‌کنند که هیچ تمایزی بین تجربه و تفسیر نمی‌توان قائل شد، زیرا همه تجربه‌ها به خودی خود قبلاً تفسیر شده‌اند. مفهوم یک تجربه تفسیر نشده، خود ویرانگر است. با تکیه بر تحقیقات فعلی در مورد محتوای ذهنی غیر مفهومی، من استدلال می کنم (الف) که تجربیات می توانند محتوای غیر مفهومی داشته باشند. (ب) این تفسیر باید به عنوان مفهوم سازی درک شود و (ج) اینکه مفهوم سازی مستلزم یک محتوای ذهنی خام است که مفهوم سازی نشده است. این محتوای خام به عنوان غیر مفهومی تجربه نمی شود. در عوض، هسته مشترک غیر مفهومی و تفسیر نشده، انتزاعی است که خود را تنها از طریق تأمل نشان می دهد. بنابراین، وجود یک هسته مشترک با این واقعیت سازگار است که همه تجربیات تفسیر می شوند.

امروزه با افزایش انتقادهای نظری از رویکرد اثبات گرایی، بسیاری از دانشمندان علوم اجتماعی و انسانی به جای جمع آوری داده های کمّی و تحلیل های آماری، بر روش های کیفی تحقیق تأکید می ورزند. یکی از روش های بسیار رایج پژوهش های کیفی، تحلیل گفتمان انتقادی است. تحلیل گفتمان انتقادی، به لحاظ فلسفی مبتنی بر ساخت گرایی است که با تأکید بر عاملیت انسانی، واقعیت را به سازه های انسانی تقلیل می دهد.این نوشتار با اشاره به استلزامات منطقی مبانی سازه گرایانة تحلیل گفتمان انتقادی، به این نتیجه می رسد که این دیدگاه به لحاظ معرفت شناختی به نسبی گرایی، سفسطه و انکار شناخت، نسبیت ارزشی، خودمتناقض بودن، امتناع صدق و کذب، و امتناع اخلاق منجر می شود.