جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مطالعه با هدف تبیین مظاهر فساد در عصر عباسی دوم (233-334 ق/846AD-945AD) ، به دلیل اهمیت و نقش این موضوع در این دوره خاص ، با کاهش و خاموش شدن تأثیر خلفا تحت کنترل خانواده های با نفوذ ، بر خلاف آنچه در آن دوران حاکم بود ، بنابراین ، ویژگی های فساد در سطوح مختلف ، از جمله اجتماعی ، مشخص شد که با کمبود و عدم تحقیق به عنوان دلیل تحقیق و مطالعه مشخص می شد. دوره مطالعه از ابتدای تسلط ترکها (232 ق/846 م) ، تا آغاز حکومت آل بویه بر افسار امور خلافت عباسی (334 ق/945 م). بنابراین ، این مطالعه در تلاش برای بررسی بسیاری از مظاهر فساد اجتماعی و حوادث متعاقب آن زمان ، چه مربوط به خلفا ، دولتمردان ارشد ، شاهزادگان و ثروتمندان ، زنان و خدمتکاران ، خدمتکاران و افراد عادی در عصر عباسی دوم بوده است. به این تحقیق به سه بخش تقسیم شد که شامل تعریف فساد بود ، سپس بحث به موضوع اصلی اختصاص یافت ، که شامل مظاهر فساد اجتماعی در خلافت عباسی بود ، که شامل خلفا و دیوان خلافت می شود ، که شامل برده ها ، نوکرها و اهالی آواز خواندن و سرگرمی ، و تأثیرات آن بر جنبه های اجتماعی ، و نتیجه گیری به مهمترین نتایجی می پردازد که این مطالعه به آن رسید.

ترجمه ماشینی: این تحقیق در مورد اخترشناسان و نقش آنها در عصر عباسی دوم (232-656 هجری / (846-1258) میلادی است و هدف از این تحقیق صرفاً انتقاد از طالع بینی ، نادیده گرفتن کسانی که با آن کار می کنند ، یا آن را به چالش بکشید ، نه اینکه به هیچ وجه از ستاره شناسان حمایت کنید و صحت ادعای آنها را تأیید کنید ، و همه آنها را به بهانه بی اهمیتی کنار نگذارید ، یا اینکه یکی از مواردی است که باید کنار گذاشته شود ، و قرار گرفتن در معرض آن فایده ای ندارد ، بنابراین روشن ساختن جنبه های منفی و مثبت آن چیزی است که حقایق را به وضوح برجسته می کند و خواننده باید در آن صورت مشخص کند که از چه راهی هدایت می شود. شامل دوره دوم عباسیان از شرق اسلامی تا غرب بود ، چیزی جز شرق و مغرب. اهمیت کلانشهر خلافت در آن زمان. این تحقیق به شرح زیر تقسیم بندی شد: مقدمه: ستاره شناسان چه کسانی هستند: 1- معرفی منجم و ماهیت نجوم. 2 - قانون نگاه به ستارگان. 3- منجمان در اوایل اسلام و عصر اموی. موضوع اول: تحت عنوان: موقعیت های اخترشناسان در عصر عباسی دوم. مبحث دوم: عنوان آن: مشهورترین ستاره شناسان و تأثیر آنها بر تمدن اسلامی. سپس در پایان نتیجه گیری می شود و حاوی برجسته ترین نتایج است ، سپس با همه مواردی که در تحقیق ذکر شده است ، به منابع و مراجع ثابت می شود.

این مقاله با واکاوی خلافت الناصر لدین اله، سی و چهارمین خلیفه عباسی در صدد پرداختن به رابطه هوشمندی و تدبیر سیاسی خلفا با توسعه سیاسی، اجتماعی دستگاه خلافت و نیز جهان اسلام است. به سخن دیگر نویسنده کوشیده تا با واکاوی کارنامه این خلیفه، چگونگی و چرایی دستیابی به این موفقیت را دریابد. آنچه یافته این پژوهش است آنکه، تاریخ خلافت در دوره الناصر، شاهد پیشرفت های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی چشمگیری بوده است. این خلیفه توانست با بهره گیری از توانایی های بالقوه و بالفعل جهان اسلام و استقرار وحدت سیاسی در قلمرو امپراتوری اسلامی، گام های موثری در اعتلای قدرت دنیوی و معنوی دستگاه خلافت عباسی بردارد. این مساله در زمانی صورت پذیرفت که قدرت دنیوی خلافت عباسی در سراشیب انحطاط افتاده و توانایی اداره و انتظام امور را نداشته است.