جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

داستان مینی مال نوعی جریان آگاهانه در جهت خلق آثارداستانی است که از واژگان اندک پدیدآمده، تا از این طریق، مباحث و مفاهیم عمیق و گاه پیچیده مطرح گردد، کم حرفی از روشن ترین ویژگیهای آن است.این نوع ادبی باید از داستان کوتاه جمع و جور وکوتاه تر باشد وعناصر ضروری اثر را درکمترین و کوتاه ترین شکل آن نگه دارد.در میان تفاسیرقرآن با برداشت های عارفانه، کشف الاسرار و عدّ?الابرار رشیدالدیّن ابوالفضل میبدی و جامع الستّین (تفسیر سوره یوسف ) املای احمد بن محمد زید طوسی که در قرن ششم هجری تألیف شده اند، درراستای بیان مقاصدخود با نقل حکایاتی در قسمت های مختلف کتاب، کلام خود را زینت بخشیده اند.این کتابها علاوه بر داشتن ارزشهای محتوایی،از جهت داستان پردازی حکایات نیز قابل اهمیت و توجه هستند.با این نگاه که این حکایات، داستانهای مینی مال دوره خود بودند، بررسی عناصر داستان، شامل:پیرنگ، شخصیت، گفتگو،درونمایه، صحنه، لحن، روایت و زبان در حکایات کوتاه جامع الستین، حکایات کوتاه نوبت سوم کشف الاسرار، داستانهای مینی مال ومقایسه آنها با یکدیگر در این پایان نامه، بیانگر این است که ایجاز در زبان و صحنه پردازی، حذف حشو و زواید،داشتن درونمایه جذاب، محدودیت شخصیت داستان،پیرنگ ساده،از ویژگیهای برجسته حکایات این کتابها است که به نوعی با شگردهای داستان سراییمینی مالیستی عصر جدید مطابقت دارد .بر این اساس، اینپایان نامه درشش فصل زیر تدوین شده است :1- فصل اول : مقدمه و کلیّات 2–فصل دوم : مبانی عناصر داستان 3–فصل سوم : مبانی عناصر داستانهای مینی مالیستی 4–فصل چهارم : بررسی عناصر داستان در حکایات کوتاه جامع الستین 5–فصل پنجم : بررسی عناصر داستان در حکایات کوتاه نوبت سوم کشف الاسرار6– فصل ششم : مقایسه تطبیقی عناصر داستان در حکایات کوتاه جامع الستین و نوبت سوم کشف الاسرار با داستانهای مینی مال.

زبان با مؤلّفه های گوناگونی چون، دین، مذهب، جنسیت، سن، شغل، محیط، شرایط اجتماعی، تحصیلات و امثال آن در زبان گویندگان پیوند دارد و همین موارد از عوامل ایجاد تیپ های شخصّیتی در افراد هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی کارکرد زبان در تیپ های شخصّیتی داستان های کوتاهسیّدمحمّدعلی جمال زاده است. در این راستا ابتدا تیپ های شخصیّتی داستان و ویژگی های خَلقی و خُلقی هر یک از تیپ ها مشخص گردیده است؛ سپس با توجّه به هدف اصلی مؤلف داستان ها و شرایط اجتماعی و نیز متغیّرها و مؤلّفه های موجود، رابطه ی کارکرد های زبانی با تیپ های مورد نظر بررسی شده است و ویژه زبان، واژه ها و عبارات متناسب یا عدم تناسب با تیپ های مورد نظر از لحاظ طبقه ی اجتماعی، شغل، تحصیلات، دین و مذهب و جنسیت، تابو، محیط و مناسبات قدرت شرح داده شده است. پژوهش به شیوه ی توصیفی است و داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا به صورت کتابخانه ای بررسی شده است. نتیجه نشان می دهد که با این پژوهش می توان به درک بهتری از داستان ها و به تبع آن به درک بهتری از داستان های معاصر دست یافت و تصویر روشنی از واقع گرایی نسبی و حقیقت مانندی را در داستان ها به دست داد. نیز نشان می دهد که جمال زاده به عوامل غیر زبانی مؤثّر در زبان شخصّیت ها با آگاهی و هدف توجّه داشته است و توانسته است با به کارگیری درست متغیّرها به القای بهتر مفاهیم اجتماعی در داستان ها کمک کند.در کل در کتاب «یکی بود و یکی نبود» با توجه به تعداد شخصّیت ها، از متغیّرها بیشتر استفاده کرده است و دو متغیّر دین و مذهب و شغل، بیشترین استفاده را در زبان شخصّیت ها داشته اند.

داستان از قوی ترین آثار ادبی است که اخلاقیات، عادات و احساسات درونی را به تصویر می کشد و اگر اغراض و اهداف آن نیکو باشد، قلب را تهذیب کرده و لطافت می بخشد. مهم ترین مشکلی که قرآن کریم در داستان هایش، سعی در حل کردن آن دارد؛ عدم اعتقاد به قیامت می باشد. روشی که از جهت هنری در بیان داستان اصحاب کهف به کار گرفته شده است، در درجه اول؛ یک خلاصه اجمالی و بعد بیان مفصل داستان می باشد اسلوب داستان غالبا خبری و متناسب با بیان حقیقت هویت اصحاب کهف در ایمان محکم و قوی آنها به پروردگارشان و انکار شدید عقاید و خرافات قوم خود است. شخصیت های این داستان، محملی هستند که خواست و اراده خداوند متعال در آنها متجلی می شود. اجزای داستان اصحاب کهف بر اساس رابطه علّی و معلولی دارای پیوند زنده و محکم با یکدیگرند. به گونه ای که هر جزئی از داستان مکمل جزء پیشین یا شرح و تفصیلی برای آن یا امری هماهنگ با آن است. مهم ترین عنصر‌های به کار رفته در این داستان؛ کشمکش، گره افکنی و گره گشایی می باشد.

یکی از انواع داستان، داستان تاریخی دینی است که در ادبيات هر ملتی، مملو از قهرمانانی است که هر یک در وجهی از شخصیّت خود، نمونه‌ای اعلی در میان مردم هستند و از این بابت، اسوه‌هایی مناسب برای تأثیرپذیری و سرمشق قرار گرفتن یا عبرت گیری کودکان و نوجوانان به شمار می‌روند. به همین سبب بررسی آثار روایی با بن‎مایه‌های داستانی- شامل حکایت، قصه، داستان و نمایشنامه- با محوریت شخصیّت‌های دینی برای کودکان و نوجوانان خلق شده، موضوع این تحقیق است. از آنجا که پس از انقلاب اسلامی و به‌خصوص در سال‌های اخیر، با توجه به سیاست‌های اتخاذ شده از سوی دولت، حجم این گونه آثار به طور چشمگیری زیاد شده است؛ به ناچار دوره‌ای 5 ساله -از 1380 تا 1385-انتخاب و آثاری که برای بار نخست بین این سال‌ها تألیف شده است، بررسی گردید. بدین منظور ابتدا تمامی آثار دینی کودک و نوجوان- با محوریت شخصیت‌های دینی- که برای نخستین بار در این سال‌ها به چاپ رسیده بود، بر اساس فهرست کانون پرورش فکری، استخراج شد که تعداد آن‌ها به 1220 کتاب رسید؛ از این تعداد، 478 کتاب مربوط به آثار داستانی است که 408 اثر تألیف(به زبان فارسی) و بقیه ترجمه بوده است. سپس طبقه‌بندی جدیدی از داستان‌های دینی کودک ارائه گرديد و با بررسی آثار در دو سطح ساختار و محتوا، کاستی‌های این آثار در بخش داستان‎پردازی و جذب مخاطب به دست آمد. برخی از نتایج به دست آمده به شرح زیر است: اکثر این آثار در اولي‎ترين اصول ظاهري كتاب آرايي حتي در بخش فهرست برگه نويسي و تنظيم شناسنامۀ کتاب دارای نقص هستند؛ به عنوان نمونه گروه سنی در اغلب این آثار درج نشده است. به علاوه در برخی از آن‎ها غلط‌های املایی و دستوری به چشم می‌خورد. نبودن تنوع موضوعی به‎خصوص در بخش داستان‌های قرآن و داستان‌های زندگی بزرگان؛ ناآگاهی مؤلف از علاقه‌مندی‌های مخاطب و متناسب نبودن موضوع داستان با گروه سنی مخاطب از دیگر کاستی-های این آثار محسوب می‌شود. استفاده از لحن و زبان نامأنوس به‎خصوص در ترجمۀ سخنان ائمه(ع)؛ استفاده از واژگان جدید و آیات و احادیث، بدون حرکت گذاری و ذکر معانی و استفاده از تصاویر نامناسب و نازیبا از جذابیت اغلب اين كتاب‌ها كاسته است.بررسي‌ها نشان مي‌دهد هدف اصلی مؤلفان از خلق این آثار، آشنا نمودن کودکان با سیره و اخلاق بزرگان دین و ارائۀ الگوهای رفتاری مناسب به این گروه‌های سنی بوده است، نه خلق يك سلسله آثار ادبي داستاني كه هدف خود را در لفافه بيان و القا می‌كنند و طبيعتاً تأثير عميق‎تري دارند. بیشترین الگوسازی‌هاي اين داستان‎ها مربوط به چهارده معصوم(ع) است و به ایمان، صداقت، صبر و مقاومت، عدالت، اطاعت نکردن از طاغوت و بخشندگی این بزرگان اشاره دارد.

این پایان نامه به بررسی روش هایی می پردازد که بر اساس آن جان بارت مراحل متضاد تعالی و تهی شدن را در داستان هایش از طریق فرا داستانی و بینامتنیت پیاده می کند تا تاکید نماید که روایت به خودی خود در عصر ناپایداری ها و در برابر احساس همیشه حاضر نیستی، تنها وسیله بقا ست. در هستی شناسی کلمات در سطح داستانی، بارت وضعیتی خالق گونه را برای خود فرض می کند و بر خلاف ادعاهای رولان بارت در باره مرگ نویسنده، تعالی بارت به عنوان نویسنده را مشاهده شود. اما در هستی شناسی نفوذپذیر واقعیت، بارت خود را به عنوان شخصیتی شبیه دیگران به نمایش در می آورد و تهی شدن نویسنده مشاهده می شود. حضور صداهای متعدد روایی و جنبه باختتینی آثار بارت با نقش نویسنده دانای کل مخالفت می کند و آنرا در روند کتاب در حد راویان دیگر کاهش می دهد. داستانهای بارت به عنوان سیستم های باز و آشفته با واقعیت مفروضی که وی مطرح می کند در هم آمیخته و سطح پسا مدرنی به وجود می آورد که دوگانه تعالی و تهی شدن در آن بی سرانجام می ماند. در این آشفته بازار است که بارت (و شخصیت های داستانی وی) بهداستان گویی به عنوان هنری بر علیه مرگ پناه می برند.

از اساس بنیادین یک اثر ادبی شخصیت های موجود در آن می باشند. خلق شخصیت های داستانی با شرایط جامعه و موانع فرهنگی موجود در آن ارتباط تنگانگی دارد و پیرو تحولات اجتماعی که نوع بشر دچار آن می شود شکل می گیرد. هر زمانه ای، به فراخور حال خود و باورهای ذهنی موجود، یک نوع قهرمان خاص را می طلبد. انسان عصر حاضر انسانی است با ذهنی پریشان و روحی آزرده از لطمات جنگ ها، فروپاشی ارزش ها و حاکمیت جامعه نظام مصرفی، پس بدیهی است که دیگر با شخصیت های ادبی مرسوم مانند قهرمان های رمان های بالزاک همذات پنداری نمی نماید. امروزه، شخصیت های داستانی به دلیل آشفتگی ذهنشان تبدیل به اشباح اندک فردیت یافته ای شده اند. محو شدن قهرمان از عرصه رمان و تبدیل شدن او به وجودی نامشخص از خصیصه های شاخص جریان ادبی رمان نو در فرانسه می باشد. در آثار گلشیری نیز، شخصیت ها مکان تجلی احساسات غالب این دوران شده اند: تشویش، ناتوانی، شکست، پوچی و تنهایی. در اینجا کوشیده ایم شباهت های بسیاری را که در شیوه پرداختن به شخصیت داستانی بین آثار نویسندگان فرانسوی رمان نو و نوشته های هوشنگ گلشیری وجود دارد، نمایان سازیم.

با توجه به جنبه‌های واقع گرایانۀ رمان فارسی و هم چنین پیوندی که با تاریخ معاصر دارد، جامعه شناسی رمان فارسی از اهمیت بالایی برخوردار شده است. رمان فارسی، که از ابتدا در فضا و محیط اجتماعی شکل گرفته است، در دوره‌های مختلف بازگو کنندۀ مسائل، مشکلات و معضلات اجتماعی بوده است. با رشد و توسعۀ رمان فارسی که متأثر از رشد و توسعۀ جامعۀ ایرانی است، شخصیت‌های رمان از فردیت و هویت خاصی برخوردار شده‌اند. این موضوع عاملی شده است که نویسندگان معاصر در جهت تحقق این امر به جای توضیح و توصیف صرفِ مشکلات و مسائل اجتماعی، آن ها را از دریچۀ زندگی شخصیت‌ها نشان دهند و شیوه‌های جدیدی از شخصیت پردازی را در کنار شیوه‌های سابق ارائه کنند. هدف این تحقیق نیز بررسی و تحلیل جامعه شناختی شخصیت در دو رمان سمفونی مردگان و سال بلوا از عباس معروفی است. معروفی توانسته است با درونی کردن مسائل و مشکلات جامعه در زندگی شخصیت‌ها و نشان دادن آن‌ها از طریق تأثیراتی که بر شخصیت‌ها می‌گذارند، شخصیت‌های منحصر به فرد و پیچیده‌ای خلق نماید که از هویت فردی و ژرفای عمیقی برخوردارند؛ شخصیت‌هایی که در پیوند با مسائل اجتماعی حقیقی و باورپذیر شده‌اند.