جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی: این کتاب در مورد ظهور یک تصوف فعال جدید در جهان اسلام از قرن شانزدهم به بعد است که بر مسئولیت شخصی برای عملی کردن هدایت های خداوند تأکید دارد. این به طور خاص بر تحولات در مرکز امپراتوری عثمانی تمرکز می‌کند، اما همچنین در نظر می‌گیرد که چگونه ممکن است تحت تأثیر ارتباطات و مشارکت‌های گسترده‌تر مردان عالم و مقدس قرار گرفته باشند و چگونه نفوذ آنها از امپراتوری عثمانی به جنوب آسیا در سال جاری گسترش یافته است. خاص تمرکز فوری بر جنبش قادی‌زادلی است که از سال‌های 1620 تا 1680 در استانبول شکوفا شد و علیه علمای فاسد و صوفیان غیرقانونی به مبارزه پرداخت. هدف این کتاب بررسی رابطه بین مجالس الابرار مجالس احمد الرومی الاقصاری و عقاید قادیزاده است تا هم نویسنده و هم جنبش را در محیطی عثمانی، حنفی و صوفی قرار دهد. با این کار، هم در آشکار کردن نوشته‌های الاقصاری و هم از نظر روش‌شناختی، حداقل در مطالعات عثمانی، در استفاده از مقایسه‌های متنی خط به خط برای تعیین وام‌گیری‌ها و تأثیراتی که الاقصاری را به قرون وسطی اسلامی مرتبط می‌کند، زمینه جدیدی را می‌گشاید. متفکرانی چون احمد ب. تیمیه و ابن قیم جوزیه و نیز به چند تن از نزدیکان معاصر. مهم‌تر از همه، این کتاب در نهایت به دوگانگی شدید اصلاح‌طلبی قادی‌زادلی و تصوف پایان می‌دهد، دوگانگی که به استثنای اندک همچنان ستون اصلی ادبیات موجود است.