جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ابتدا به طور خلاصه به ایده گسترده «بی‌عدالتی معرفتی» می‌پردازم و توضیح می‌دهم چگونه می تواند به صورت توزیعی یا تبعیض آمیز به منظور قرار دادن مفاهیم «بی‌عدالتی گواهی» و «بی‌عدالتی هرمنوتیکی» در جای خود. در کارهای قبلی که دارم بررسی کرد که چگونه اشتباه هر دو نوع بی عدالتی معرفتی هم جنبه اخلاقی دارد و هم یک اهمیت معرفتی - در مقام یک دانا به کسی ظلم شده است. اما من هدف کنونی نشان دادن این است که این اشتباه می تواند اهمیت سیاسی نیز در رابطه داشته باشد به عدم سلطه و به همین ترتیب به آزادی. در حالی که این فقط مفهوم جمهوری است از آزادی سیاسی که عدم تسلط را سازنده آزادی معرفی می کند، خواهم کرد استدلال می کنند که عدم سلطه به بهترین شکل به عنوان یک ایده آل لیبرال کاملاً عمومی درک می شود آزادی که حتی آزادیخواهان منفی نیز به طور ضمنی به آن متعهد هستند، زیرا عدم تسلط، آزادی منفی به عنوان حق است – عدم مداخله تضمین شده. در این مورد بسیار مهم است تصور، عدم تسلط مستلزم آن است که شهروند بتواند با مداخلات مخالفت کند. پتیت سه شرط اعتراض را مشخص می کند که هر کدام از آنها در برابر یک مورد برجسته محافظت می کندخطر اینکه رقیب احتمالی "شنوای مناسب" دریافت نکند. اما من این را استدلال خواهم کرد در این فهرست چیزی برای محافظت در برابر چهارمین تهدید برجسته وجود ندارد: تهدید که هر یک از انواع بی عدالتی معرفتی ممکن است اعتراض را از طریق یک ناعادلانه از کار بیندازد کاهش اعتبار یا قابل فهم بودن بنابراین می بینیم که هم گواهی و هم بی عدالتی هرمنوتیکی می تواند یک رقیب احتمالی را تحت سلطه قرار دهد. عدالت معرفتی بدین ترتیب به عنوان یک شرط تشکیل دهنده عدم تسلط و در نتیجه یک مرکز آشکار می شود آرمان سیاسی لیبرال آزادی