جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اولین تحلیل مقیاس بنیادگرایی دینی در ایران، یافته‌هایی را بررسی کرد که تعهدات مذهبی محافظه‌کارانه پیامدهای تعدیل مثبتی در خارج از غرب دارند. بنیادگرایی دینی در نمونه ای متشکل از 385 دانشجوی ایرانی رابطه مستقیمی با دینداری و معنویت مسلمان نشان داد و با عوامل متعالی و با عوامل نمادگرایی پساانتقادی همبستگی منفی داشت. بنیادگرایی مذهبی و به طور کلی دینداری محافظه کارانه، سلامت روانی بهتری را در رابطه با متغیرهای مربوط به خودتنظیمی، خودشیفتگی و انشعاب پیش بینی کردند. عوامل PCB یک نگرش بنیادگرایانه از تأیید تحت اللفظی را تعریف کردند که همچنین برخی پیوندها را با عملکرد روانشناختی سازگارتر نشان داد. ایرانیانی که خود را «هم مذهبی و هم روحانی» می‌دانستند، از نظر مذهبی محافظه‌کارتر و از نظر روان‌شناختی سازگارتر از سه نوع مذهبی- معنوی دیگر بودند. دینداری محافظه کارانه ناسازگاری وابستگی قابل بهره برداری را پیش بینی کرد. این داده ها همچنین نشان می دهد که دینداری محافظه کارانه می تواند تا حد زیادی، اما نه به طور کامل، پیامدهای سلامت روانی مثبت در خارج از غرب داشته باشد.

ترجمه ماشینی: در اواخر قرن بیستم، بنیادگرایی به‌عنوان یکی از قدرتمندترین نیروهای فعال در جهان ظاهر شد که سلطه ارزش‌های سکولار مدرن را به چالش می‌کشد و صلح و هماهنگی را در سراسر جهان تهدید می‌کند. با این حال برای تعداد زیادی از مردم غیرقابل درک است. در «نبرد برای خدا»، کارن آرمسترانگ به طرزی درخشان و دلسوزانه به ما نشان می‌دهد که چگونه و چرا گروه‌های بنیادگرا به وجود آمدند و آرزوی دستیابی به آن‌ها را دارند. تغییرات را در هر جنبه ای از زندگی بیدار کنید - اغلب دردناک و خشونت آمیز، حتی اگر رهایی بخش. آرمسترانگ استدلال می کند که یکی از چیزهایی که بیشتر تغییر کرد مذهب بود. مردم دیگر نمی توانستند در مورد الهی به همان شکل فکر کنند یا تجربه کنند. آنها مجبور بودند اشکال جدیدی از ایمان را ایجاد کنند تا متناسب با شرایط جدیدشان باشد. آرمسترانگ بنیادگرایی را یکی از این شیوه‌های جدید مذهبی بودن توصیف می‌کند که در تمام سنت‌های دینی اصلی ظهور کرده است. او با تمرکز بر بنیادگرایی پروتستان در ایالات متحده، بنیادگرایی یهودی در اسرائیل، و بنیادگرایی مسلمان در مصر و ایران، راه هایی را بررسی می کند که این جنبش ها، اگرچه یکپارچه نیستند، اما هر کدام از ترس مدرنیته - اغلب در پاسخ به تهاجم- سرچشمه گرفته اند. (گاهی ناخواسته، گاهی عمدی) توسط جریان اصلی جامعه. آرمسترانگ گروه های بنیادگرا را پیچیده، مبتکر و مدرن می داند - به جای بازگشت به گذشته - اما مدعی است که آنها از نظر مذهبی شکست خورده اند. او با حفظ این موضوع که بنیادگرایی اغلب در رابطه همزیستی با مدرنیته تهاجمی وجود دارد، که هر یک دیگری را به سوی افراط و تفریط بیشتر سوق می دهد، شفقت را به عنوان راهی برای خنثی کردن آنچه که اکنون یک تضاد در حال تشدید است، پیشنهاد می کند.