جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب تاریخ فلسفه یهودی در قرون میانه حجم وسیعی از متون فلسفی و کلامی یهود را مورد مطالعه قرار می‌دهد و افرادی هم‌چون اسحاق البلاغ، موسی بن میمون ، سعدیا گائون ، ابراهیم بن داود ... را مورد بررسی قرار می‌دهد. هم‌چنین در این کتاب متون بسیاری از نویسنده هایی مهجورتر مورد بحث قرار می گیرند . نویسنده این متون را ارائه می‌کند و هم‌زمان بر آن‌ها شروحی می‌نویسد و آن‌ها را در بطن زمینه تاریخی آن‌ها قرا می‌دهد. در فصل دوم از متکلمان مسلمان و تاثیر آن‌ها بر فیلسوفان یهودی سخن می‌رود. در این فصل اندیشه‌های داود مقمص از جمله بحث او راجع به معنای وحدت خداوند می‎پردازد و به‎طورکلی به ربانیت یهودی پرداخته می‎شود. در ادامه فصل به بحث از جریان کارائیت‎ها پرداخته می‌شود که مبتنی بر نفی سنت شفاهی و انکار آموزه‌های تلمود و حسبنا تورات است. در فصل سوم بحث از نو افلاطونی‌گری می‌شود. در ادامه به رابطه فکری یهودا هالوی و ابوالبرکات پرداخته می‌شود و هم‌چنین به تفصیل از دلائل الحائرین ابن میمون و اندیشه‌های او سخن گفته می‌شود. هم‌چنین این کتاب در ادامه به فیلسوفان ایتالیایی ، اسپانیانی و هم‌چنین شمال آفریقا و ترکیه و یمن می‎پردازد و در نوع خود حجم بی‌نظیری از اندیشه‌های گوناگون تفکر یهودی را مورد بحث قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، دیوید هارتمن، محقق و متکلم برجسته، رابطه بین نوشته های ابن میمون درباره «هلاخا: مجموعه قوانین شریعت یهود» و کتاب «دلالة الحائرین: راهنمای سرگردانان» او را مورد کاوش قرار داده، تا نشان دهد بین این دو ارتباطی بسیار نزدیکتر از آنچه که تصور می شود، وجود دارد. کتاب «میمونیدس: تورات و تلاش فلسفی» نشان می دهد که تلاش فلسفی کلی میمونیدس تلاشی بود برای نشان دادن اینکه چگونه جستجوی آزاد حقیقت، که از طریق مطالعه منطق، فیزیک و متافیزیک به دست می آید، می تواند با شیوه زندگی که توسط «سنت های هنجاری یهودیت» تعریف شده، کاملا هماهنگ باشد.

دلاله الحائرین، مهم ترین کتاب فلسفی ابن میمون است و هدف اصلی آن تطبیق ظواهر کتاب عهد عتیق با قواعد عقلانی و فلسفی است و از این رو ابن میمون از جمله متفکران بزرگ خردگرا و پیرو اصالت عقل به شمار می رود و شاید در این کار از هم نظایر و امثال خود پیشروتر باشد. ابن میمون امثال و لغزها و کلماتی را که در تورات آمده است و با عقل ناسازگار می نماید، به معنی لفظی آنها نمی گیرد و سعی می کند همه را تأویل عقلانی کند. روی سخن او با کسانی است که فلسفه و حکمت خوانده اند و با علوم عقلی آشنا هستند و هنگامی که به تورات روی می آوردند، کلمات مبهم و امثال و رموز و اشارات آن را در نمی یابند و نمی دانند که دین خود را چگونه حفظ کنند و به همین جهت در حیرت و سرگردانی می افتند. او به همین مناسبت کتاب خود را دلالة الحائرین نام نهاده است. دلاله الحائرین ، کتابی مقدس نیست. اما در پرتوهای درخشانی از خوانش اسفار خمسه و کتب انبیای عهد عتیق، اطوار قدسی را به اعلی مرتبه بررسیده و در حیطه های گشاده دامن علم کلام عرصات نورشته ای را گستریده است. مترجم در این اثر کوشیده به قدر امکان ژرفناکی این نوشته را به پیش چشم آورد و چکاد و چکاد با آسمانۀ فکرت موسی ثانی هم سپهری کند تا شاید متونی که خواندن آن مشقت نازک اندیشی می طلبد، به کمند زلف خواندن گرفتار آید. می توان کتاب سنت تأویلی شرق و غرب سنت دین کاوی اسلام و یهودیت را در یک درخت گردآورده و دیدار با ایده های نهفته در آن روشنان غریبی بر طریقت نحوه ای از خداپرستی را در جان مشتاقان پرتوافکن می کند. اگر کتاب هایی باشند که جمیع دینداران را بهره ای از آن ها خواهد بود، به یقین دلالة الحائرین یکی از آن هاست. موسی بن میمون، راهنمایی سرگشتگان برگردان دلاله الحائرین (پاره نخست)، ترجمه: ناصر عباس پور، تهران، ورا، ۵۳۲ صفحه، قطع: وزیری، 640000 ریال، 1397.

ترجمه ماشینی: فلسفه یهود برای قرن بیست و یکم متفکران یهودی زنده را به نمایش می گذارد که با در نظر گرفتن الهیات، هرمنوتیک، سیاست، اخلاق، علم و فناوری، قانون، جنسیت و بوم شناسی ایده های بدیع تولید می کنند.

کتاب دلالة الحائرين، به زبان عربی است؛ اما به خط عبری نوشته شده است تا مسلمانان از آن آگاه نشوند و یهودیانِ غیر عِالم نیز به آن دسترسی نداشته باشند؛ اما به هر حال، مسلمانان به این کتاب توجه نمودند. ابوعبدالله تبریزی از معاصران خواجة طوسی، بر مقدمات بیست و پنج‌گانة ابن‌میمون در مبحث اثبات وجود خدا، در کتاب دلالة‌الحایرین شرح نوشت. این شرح، در سال۱۳۶۹ ق. در قاهره به وسیلة محمدزاهد کوثری، و ترجمة فارسی آن هم توسط دکتر سجادی در تهران درسال ۱۳۶۰ش چاپ شده است. ترجمة لاتین این کتاب، در قرون وسطی در میان دانشمندان اروپایی رواج داشته و «آلبرت کبیر» و «آکویناس» در قرن سیزدهم از این کتاب بهره برده‌اند. مراد ابن‌میمون از حایرین یا سرگشتگان، کسانی هستند که در قضایای متعددی بین عقل و دین متحیّر مانده‌اند. هدف اصلی این کتاب، تطبیق ظواهر کتاب عهد عتیق با قواعد عقلانی و فلسفی است. این کار ابن‌میمون (تطبیق دین و فلسفه)، مسبوق به سابقه است؛ پیش از او فارابی، ابن‌سینا، ابن‌باجه، ابن‌طفیل و ابن‌رشد نیز در این راستا تلاش کرده بودند و او را دراین کار می‌توان متأثر از این بزرگان دانست. روی سخن ابن‌میمون با کسانی است که با فلسفه و حکمت آشنا هستندولی هنگام مطالعة تورات با کلمات و جملاتی روبه‌رو می‌شوند که پذیرش آنها دشوار است و آنها را متناقض با مقبولات عقل و فلسفه می‌بینندو از این‌رو، دچار حیرت می‌شوند؛ بنابراین او خود را مکلف می‌بیند که حیرت این عالمان را برطرف کند. ابن‌میمون در مقدمة این کتاب چنین می‌گوید: «می‌دانم مبتدیانی که از بحث و نظر بهره‌ای ندارند، از برخی مطالب این کتاب بهره می‌برند؛ اما عالمان متشرع از همة این کتاب بهره خواهند برد.///