جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده: حیات از ریشه حی به معنای زندگی، می باشد و ممات که مقابل حیات هست به معنای مرده و متروک است.در اصطلاح نیز به معنای حرکت و حس داشتن و درک و فعل و ممات نیز به معنای از دست دادن این آثار می باشد. واژه حیات وممات و مشتقات آن چندینبار در قرآن ذکر شده و با توجه به این آیات و تفسیرعلامه طباطبایی در تفسیرالمیزان می توان به انواع آن اشاره نمود: حیات جمادی، نباتی، حیوانی، انسانی، اجنه، ملائکه و الهی، همچنین می توان به حیات دنیوی، اخروی و ذاتی و عرضی اشاره کرد.جامعه نیز دارای زندگی و مرگ می باشد. نوع دیگری از حیات، حیات دلهاست که در قرآن با نام حیات طیبه ذکر شده است. ممات که مقابل حیات است در همه موجودات به غیر فرشتگان و خداوند وجود دارد ولی در همه آنها به یک معنا نیست، مثلا در انسان به معنای جدایی روح از بدن است ولی در دیگر موجودات به این معنا نیست. خداوند نیز دارای صفت حی است، از صفات ثبوتیه ذاتیه حقیقیه محضه بشمار می آید. حیات و ممات از جانب خداوند بوده واعطایی از او می باشد که در آفرینش آنها هدفی دارد و هدف از آن احسن اعمال(آزمایش، رحمت، نعمت و هدایت) است.