جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مباحث مهم در فلسفه­های معاصر بحث از معنای زندگی است. فیلسوفان گذشته با پذیرش معنا برای زندگی از فلسفه و هدف آفرینش انسان سخن می‎گفتند؛ اما در دوران اخیر که برای بسیاری از انسان‏ها زندگی ارزش خود را از دست داد، این پرسش مطرح شد که معنای زندگی چیست. هرچند در آغاز این پرسش برای فیلسوفان قاره‏ای مطرح شد، امروزه فیلسوفان تحلیلی به آن پرداخته‏اند. آنچه در تحلیل پرسش از معنای زندگی اهمیت بسیار دارد، تحلیل خود معناست. در تفسیر معنا سه دیدگاه قابل ذکر است: 1. هدف زندگی، 2. کارکرد زندگی، 3. ارزش زندگی. در این مقاله با تبیین دیدگاه‏های مختلف بر این نکته تاکید شده است که مراد از این پرسش که آیا زندگی معنا دارد، این است که آیا زندگی انسان ارزش استمرار را دارد یا نه؟ به دنبال تحلیل پرسش از معنا این بحث مطرح می‏شود: آیا زندگی فی‌نفسه معنادار است یا باید به آن معنا داد؟ در بحث از معنادهی زندگی برخی نظریه‏ای با عنوان نظام موزاییکی زندگی را مطرح کرده‏اند که در این مقاله به تحلیل آن پرداخته شده است.

طبق نظر غالب اندیشمندان، پرسش از معنای زندگی سوال از چرایی زندگی محسوب میشود از اینرو اصولا قلمرو و حیطهطرح این پرسش باید به حوزه الهیات و علوم متافیزیک اختصاص یابد. چراکه بر مبنای تفکر مدرن پاسخ به چرایی پدیدههااز حیطه علم تجربی خارج است. باتوجه به این مطلب، میتوان گفت که مهمترین عامل پیدایش مسئله معنای زندگی دربین اندیشمندان غربی، عدم مرجعیت دین و علوم متافیزیک در پاسخگویی به ابهامات بشر امروزی درباره ابعاد مختلفحقیقت زندگی میباشد. اصل طرح این مسئله به شکل یک مقوله هنجاری مربوط به قرن بیستم میباشد؛ زمانی که جوامعغربی بنابر دلایلی با فقدان مرجعیت متقنی بر یافتن پاسخ به این پرسش مواجه شدند، در قالبها و حیطههای مختلف اعماز تجربی و غیرتجربی به نظریهپردازی پرداختند تا اینکه درقرن بیستم فیلسوفان تحلیلی این مسئله را با شیوهای متفاوت« معنای زندگی » در قالب یک مقوله هنجاری مستقل و تحت عنوان خاص طرح نمودند.