جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهقیام عاشورا از بزرگ‌ترین و باعظمت‌ترین نهضت‌ها در طول تاریخ بشر است. جایگاه و نقش حافظان، قاریان، مفسّران و فقها و مجموعه عواملی که در نقش‌پذیری منفی این قشر خاص جامعه در قرن اول هجری در رابطه با قیام کربلا؛ (قبل از قیام، هنگام قیام و بعد از قیام) موثّر هستند از مهم ترین موضوعاتی است که می بایست تبیین وبررسی گردد. در این پایان نامه که با رویکرد توصیفی- تحلیلی و بر مبنای آیات و روایات و کتاب های تاریخی و تفسیری و سیره بزرگان دینی صورت گرفته است می توان گفت: خواص دینی با زهد ورزی صحیح اسلامی و ایمان و معرفت قلبی بدون متأثّر شدن از سیاست‌های اجتماعی- مذهبی خلفا و پیروی از سنّت پیامبر (ص) و شناخت حقّانیت و صلاحیّت اهل‌بیت (ع) و تبعیّت از ایشان در همه امور می‌توانند نقش و عملکرد مثبتی در تثبیت حکومت و حاکم الهی ایفا کنند و از همان دوران خلفا می‌توانستند با تساهل و تسامح نشان ندادن در دین به حاکمیت اشرافی اموی تن ندهند و در جریان قیام کربلا، با بر حق دانستن حسین بن علی (ع) و همراهی کردن ایشان نقش مهمی در پیروزی جبهه حق و انجام رسالت خویش در اجرای دین و سنّت رسول‌الله (ص) ایفا کنند. بعد از وقوع قیام کربلا خواص دینی در امتداد آرمان‌خواهی ائمّه اطهار از فلسفه حکومت و حاکم الهی و تبیین ماهیّت قیام حسین بن علی (ع) می‌توانند گام موثّری در جبهه فرهنگی- دینی و نظامی- سیاسی بردارند.کلیدواژه: قیام عاشورا، حافظان، قاریان، مفسّران، فقها، زهد ورزی، تساهل و تسامح، حکومت و حاکم الهی.