جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نوع دوستی مفهومی، محصول قرن هجدهم است که اخیرا بیشتر مورد پژوهش و توجه واقع شده است، احتمالا به این خاطر که تعارض و تباهی موجود در حال حاضر دنیا، باعث شده که مردم بیشتر به بعد مثبت وجود انسان فکر کنند. این تحقیق با هدف بررسی رابطه نوع دوستی با دینداری و جهت گیری مذهبی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد.روش: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 90-89، حجم نمونه 169 نفر و شیوه نمونه گیری از نوع دردسترس است. ابزار های مورد استفاده در این پژوهش آزمون سطح تحول اخلاقی «ما» و مقیاس سنجش دینداری است. به منظور بررسی رابطه نوع دوستی با دینداری و جهت گیری مذهبی از همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: بین نوع دوستی با دینداری (p=0.009، r=0.20)، جهت گیری مذهبی درونی (p=0، r=0.31)، جهت گیری مذهبی بیرونی (p=0، r=-0.29)، باورهای دینی (p=0.02، r=0.17) و التزام به وظایف دینی (p=0.002، r=0.23) رابطه معنی دار وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: بین نوع دوستی با دینداری و جهت گیری مذهبی رابطه وجود دارد و چنانچه مشاهده می شود این رابطه با دینداری و جهت گیری مذهبی درونی مثبت و با جهت گیری مذهبی بیرونی منفی است. از بین خرده مقیاس های دینداری، باورهای دینی و التزام به وظایف دینی با نوع دوستی رابطه مثبت دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که با افزایش میزان دینداری در افراد احتمال اینکه افراد رفتارهای نوع دوستانه از خود نشان دهند افزایش می یابد. علاوه براین با افزایش میزان نوع دوستی احتمال اینکه فرد جهت گیری مذهبی درونی داشته باشد بیشتر است.