جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله، فصل ششم کتاب «apostasy and jewish identity in high middle ages northern europe» تالیف «simha goldin» است.

ترجمه ماشینی: Hasidism on the Margin یکی از تحریک‌آمیزترین و رادیکال‌ترین سنت‌های تفکر حسیدی، مکتب Izbica و Radzin را بررسی می‌کند که خاخام گرشون هنوخ در قرن نوزدهم لهستان سرچشمه گرفت. شاول مجید تاریخ فکری این رشته از یهودیت را از فلسفه یهودی قرون وسطی از طریق قرن ها متون کابالیستی تا قرن نوزدهم و تا کنون دنبال می کند. او حسیدیسم ایزبیکا-رادزین را در فلسفه و تاریخ ادیان بزرگتر مورد بررسی قرار می دهد و الگویی برای تحقیق در سایر اشکال حسیدیسم ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: حسیدیم از دیرباز موضوع گزارش های تاریخی، فلسفی و ادبی بوده است، اما تنها در سال های اخیر است که توجه دانشمندان علوم اجتماعی را به خود جلب کرده است. این کتاب دیدگاه‌های قوم‌نگاری معاصر را برجسته می‌کند که غنا و پیچیدگی زندگی حسیدی را نشان می‌دهد. مشارکت سیاسی، نقش‌های جنسیتی، زندگی آیینی، فعالیت‌های تبلیغی، و احیای جامعه تنها برخی از موضوعاتی هستند که در این مطالعه مورد بررسی قرار می‌گیرند که یکی از جوامع مذهبی مرموزتر آمریکای معاصر را روشن می‌کند.

ترجمه ماشینی: Hasidism Incarnate ادعا می کند که بیشتر یهودیت مدرن در غرب در واکنش به مسیحیت و در دفاع از یهودیت به عنوان یک سنت منحصر به فرد توسعه یافته است. از قضا، این اتفاق حتی زمانی رخ داد که یهودیت مدرن به طور فزاینده ای با مسیحیت از نظر اخلاق، زیبایی شناسی و نگرش نسبت به آیین و ایمان همراه شد. شائول مجید استدلال می کند که جنبش حسیدی در اروپای شرقی یک «مدرنیته» بدیل را تشکیل می دهد، که دریچه جدیدی را به تاریخ الهیات یهودی می گشاید. بر خلاف یهودیت در سرزمین های آلمان، حسیدیسم تحت یک «نگاه مسیحی» رشد نکرد و نیازی به عذرخواهی از مواضع آن نداشت. این کتاب که با یک دستور کار معذرت خواهی (حداقل نسبت به مسیحیت) شلوغ نشده بود، قرائتی خاص از کابالای یهودی قرون وسطایی ارائه داد که از طریق تمرکز بر رهبر کاریزماتیک فیلتر شده بود که منجر به یک جهان بینی مذهبی شد که اشتراکات زیادی با مسیحیت دارد. اینطور نیست که اساتید حسیدی مسیحیت را می دانستند. در عوض، اصول اساسی مسیحیت در بسیاری از آموزه های کابالیستی که حسیدیسم در به تصویر کشیدن شخصیت کاریزماتیک زادیک، که اغلب آن را با عبارات ماوراء طبیعی توصیف می کرد، به کار می برد، وجود داشت.

جریان عرفانی حسیدی را می توان سومین جریان مهم عرفانی در تاریخ یهود پس از دو مکتب مرکبه و قباله دانست. واژه «حسید» به معنای پارسا و نیک رفتار و مرد پرهیزگاری که در اخلاص و ایمان نسبت به خداوند پایدار است، به عنوان مفهومی عام در یهودیت به کار می رفت که بعدها به عنوان اسمی خاص برای نامیدن این جریان دینی–عرفانی استفاده شد. این جنبش در قرن هجدهم و تحت تاثیر شرایط نابسامان اجتماعی یهودیان توسط اسرائیل بعل شم طور معروف به «بشت» شکل گرفت. مرکز اولیه حسیدیسم در اوکراین و لهستان جنوبی قرار داشت که پس از اندک زمانی سراسر اروپای شرقی را فرا گرفت. تعالیم حسیدیسم متاثر از قباله بود و به جای مراعات شریعت ظاهری یهود، بر اهمیت عبادت باطنی خدا تاکید داشت، اما عام تر و فراگیرتر از قباله بود و به همین دلیل به یک جریان مردمی تبدیل شد. یکی از مهمترین دستاوردهای حسیدیسم اولیه، تثبیت رهبری کاریزماتیک یا نیروی معنوی و مقدس در جامعه یهود با عنوان «صدیق» بود که واسطه بین خداوند و بندگان است.