جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: چرا اگر خدای دوست داشتنی وجود داشته باشد، بی ایمانان معقولی وجود دارند، افرادی که به خدا ایمان نمی آورند اما بدون تقصیر خودشان؟ در قسمت اول این کتاب، اولین بررسی کامل موضوع آن، جی.ال. شلنبرگ استدلال می‌کند که وقتی متوجه می‌شویم که چگونه رابطه با خدا به طور منطقی اعتقاد به خدا را پیش‌فرض می‌گیرد، دلایلی برای این نتیجه داریم که اگر خداباوری بود، هیچ بی‌ایمان معقولی وجود نداشت. درست است، و بنابراین - با توجه به وجود آنها - زمینه هایی برای بی خدایی. او معتقد است که این استدلال با هیچ یک از آرایه‌ای از استدلال‌های متقابل که به دنبال توجیه پنهان‌کاری الهی هستند که از آثار نویسندگانی چون پاسکال، کی‌یرکه‌گارد، باتلر و هیک، و از تخیل خود نویسنده، به‌دقت بررسی شده است، شکست نمی‌خورد. قسمت دوم کتاب نهان الهی و عقل انسانی از اولین انتشار خود در سال 1993 علاقه و بحث زیادی را برانگیخته است و همچنان به تعیین دستور کار برای کار در مورد موضوعات خود ادامه می دهد. --ریچارد سوینبرن، دانشگاه آکسفورد در این کتاب به وضوح نوشته شده و با استدلال محکم، J. L. Schellenberg به یک مشکل اساسی مذهبی می پردازد که در عین حال نادیده گرفته شده است. می پرسد اگر خدایی هست چرا وجودش آشکارتر نیست؟ به طور سنتی، خداباوران ادعا می کنند که خدا پنهان است تا دلیل وجود او را به همان اندازه که ضعیف است توضیح دهند. شلنبرگ معتقد است که با توجه به درک ویژگی اخلاقی خدا که خداباوران به آن متعهد هستند، این ادعا با مشکل جدی روبرو می شود. نویسنده می نویسد، دلایلی وجود دارد که فکر کنیم خدای کاملاً دوستدار خداباوری پنهان نخواهد بود، که چنین خدایی واقعیت وجود خود را فراتر از بی اعتقادی معقول قرار می دهد. شلنبرگ استدلال می کند که از آنجایی که بی اعتقادی معقول رخ می دهد، نتیجه می شود که در اینجا استدلالی با قدرت قابل توجه برای بی خدایی وجود دارد. شلنبرگ در بسط ادعای خود، دیدگاه های مربوط به خداباورانی مانند پاسکال، باتلر، کی یرکگور، هیک و دیگران را به دقت بررسی می کند. او پیشنهادات آنها را در مورد غیبت الهی روشن می کند و نشان می دهد که چگونه آنها در رد استدلالی که ارائه می کند کوتاهی می کنند. او نتیجه می گیرد که این استدلال چالشی جدی برای خداباوری ایجاد می کند که خداباوران معاصر باید به آن پاسخ دهند. اولین بررسی کامل موضوع آن، غیبت الهی و عقل انسانی، مورد توجه هرکسی است که در پی رسیدن به نتیجه ای در مورد وجود خدا بوده است، و به ویژه متکلمان و فیلسوفان دین.

جان شلنبرگ، فیلسوف کانادایی تبار «استدلال خفای الاهی» را به طور جدی در سال 1993 برای اولین بار مطرح کرد. چکیده سخن شلنبرگ در این استدلال الحادی این است که خداوند قراین کافی بر وجود خود دست کم در اختیار برخی انسان ها در پاره ای از اوقات نگذاشته و از این رو خداوند در خفاست. شلنبرگ بر پایه این استدلال، که بر وصف حب مطلق خداوند استوار است، معتقد است که اگر خدا محب مطلق می بود، قراین کافی بر وجود خود در اختیار انسان هایی که آفریده و محبوب اوست، قرار می داد و در خفا نمی ماند. لیکن خدا قراین کافی بر وجود خود ارایه نکرده، پس او محب نیست و باور نداشتن به وجود او معقول و سرزنش ناپذیر است. شلنبرگ معتقد است که «استدلال خفا» الحاد را توجیه می کند و او بر اساس این استدلال، وجود خدا را نفی می کند.پل موزر فیلسوف معاصر آمریکایی با رویکرد جدید به معرفت شناسی دین، دیدگاه شلنبرگ را رد می کند. او دلایل ناآشکارگی خدا را رد کرده، معتقد است که بر وجود خدا دلایل کافی وجود دارد. اما به نظر موزر، این دلایل با آنچه به طور طبیعی انسان ها انتظار دارند، تفاوت بسیار دارد. او بر پایه معرفت ارادی، تعیین کننده مرجع حقیقی برای نوع قراین و ارزیابی آن را خود خدا می داند، نه انسان. به این ترتیب، موزر استدلال خفا را، که بر اساس مرجعیت انسان صورت بندی شده، در توجیه خفای خدا و در نتیجه نفی وجود او موفق ارزیابی نمی کند.