جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از موضوعات فلسفه اخلاق بحث نسبیّت یا اطلاق اخلاق است که از دیر باز در بین علمای اخلاق، فلاسفه،متکلمین ومفسران مورد بحث قرار گرفته است. نسبیت اخلاق بدین معنی است که هیچ صفت اخلاقی را نمی شود گفت مطلقا بد یا خوب است. ممکن است صفتی در یک مکان یا زمان خاصی خوب باشد ولی در زمان دیگر بد. اطلاق اخلاقی نیز یا به معنای اطلاق کامل صفات و افعال اخلاقی است یا در معنای اطلاق اصول و ارزش های اخلاقی به کار رفته است. آن چه مراد قرآن و احادیث اسلامی در مبحث اطلاق اخلاقی است همین معنای اخیر است یعنی این اصول و ارزش های اخلاقی اند که در همه ی شرایط،مکان ها و زمان های گوناگون همواره ثابت بوده و دگرگون نمی شوند.قرآن و به تبع آن، احادیث اسلامی با ارائه ی جهان بینی واقعی و راههای کشف اصول ثابت اخلاقی به ما در حل مسئله ی نسبیّت و اطلاق اخلاق کمک می کنند.