جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جایگاهی که قرآن در ادعیه دارد بیانگر جدا ناپذیری قرآن از عترت است، مطابقت سخنان معصوم و دعای ایشان با قرآن و ارتباط تنگاتنگی که میان کلام معصوم و قرآن برقرار است، نشان دهنده‌ی این است که سخنان معصوم و ادعیه‌ی ایشان همان منبع و منشأ وحیانی را دارد؛ استفاده‌ی بجا و مناسب از آیات و شیوه‌ی به کارگیری آن هنگام مناجات و دعا آن هم با فصاحت و بلاغت کامل کلام، مخاطب را جز به آیات قرآنی و هدایت الهی رهنمون نمی‌سازد. در پژوهش پیش رو نگارنده به بررسی مطابقت و همگامی کلام معصوم با قرآن پرداخته است که با بررسی کلی ادعیه، مفاهیم قرآنی و ارتباط عمیق میان دعا با قرآن را در می‌یابیم. در این راستا محوریت تحقیق را دعای یستشیر قرار داده، و اشارات و معارف قرآنی و ارتباط آن با قرآن را متذکر شده‌ایم.آموزش دین با توجه به تبیین و تفسیر آیات قرآن و گاهی تأویل برخی آیات متشابه، ازویژگی‌های ادعیه‌ی معصومین? است؛ که طبق این آیه ?وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ?نحل/44. «و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم، تا براى مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح دهى، و امید است که آنان بیندیشند.» در واقع همان نقشی را که قرآن از اومی‌خواهد، ایفا می‌کند که قسمی از آن در ادعیه مشاهده می‌شود.استشهاد و استناد معصوم به آیات قرآن در دعا و حدیث، (مبنای سخن معصوم) بر اساس کلام الهی است. ارتباط عبارات دعا و چیدمان صحیح و مناسب آنها درکنار هم، که این شباهت و نزدیکی دعا به قرآن، پیوند عمیق کلام معصوم به کلام الله را می‌رساند.ادعیه‌ی معصومین?، آموزه‌های دین، از جمله اخلاق و احکام را بر اساس آیات قرآن بیان می‌کنند.با آمدن آیات قرآن در ادعیه، معصوم بیان می‌کند که در هنگام دعا هم ذکر ما قرآن است و آن را فراموش نمی کنیم یا لحظه‌ای از آن دور نمی شویم و کلام خدا، کلام حق است و سخن ما از او اقتباس شده است و منشأ الهی دارد، بنابراین هیچ‌گاه قرآن از ما جدا نیست.