جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه پديدارشناسي دين، نزد بسياري از دين‌پژوهان مقبول افتاده است. اين روي‌آورد تحت تأثير پديدارشناسي هوسرل، وارد گستره دين‌پژوهي شد. مؤلفه‌هاي بنيادينِ پديدارشناسي دين عبارتند از: توصيف پديدارهاي ديني به‌صورت صرف و عاري از تبيين، تمرکز بر حيث التفاتيِ نهفته در پديدارهاي ديني، مقابله با تحويلي‌نگري، تعليقِ همه پيش‌فرض‌ها و پيش‌دانسته‌ها و تلاش براي شهود ذاتِ دين. پدايدرشناسي دين، فاقدِ همه ابعاد يک نظام شناختاري کامل است؛ لذا نمي‌توان آن را يک دانش مستقلِ بهره‌مند از تعين معرفتي تامّ دانست. پديدارشناسي دين در کارآمدترين حالت صرفاً يک روي‌آوردِ متعلق به مقام گردآوري است، نه یک دانش مستقل و نه روشي براي مقام داوري. توقف در توصيفِ صرف، غفلت از تبيين و توجيه، ناکارآمدي در پيشگيري و درمانِ تحويلي‌نگري، ابتنا بر مفاهيم کلي و مبهم، فقدان الگوي مطالعاتي مشخص و برنامه پژوهشي مدون، فقدان روش‌هاي کارآمد براي سنجش نظريه‌ها در مقام داوري و امعان در مقام گردآوري، موجب ناکارآمدي پديدارشناسي دين به‌منزله منطق فهم دين شده است.