جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : Nothing Absolute با حضور دانشمندانی در خط مقدم الهیات سیاسی معاصر و مطالعه ایده آلیسم آلمانی، تلاقی این دو حوزه شکوفا را بررسی می کند. برخلاف رویکردهای سنتی که ایده‌آلیسم آلمانی را جنبشی سکولاریزه می‌دانند، این جلد آن را به عنوان اولین بیان اساساً فلسفی مسئله سیاسی-الهیاتی پس از روشنگری و ظهور سکولاریته بازبینی می‌کند. Nothing Absolute ایده آلیسم آلمانی را به عنوان یک خط سیر سیاسی-الهیاتی باز پس می گیرد. در میان آثار این جلد، اندیشه آلمانی از کانت تا مارکس برای تبارشناسی الهیات سیاسی و برای ارزیابی مجدد مدرنیته و سکولار حیاتی است. این جلد با بررسی مجدد مفاهیمی چون ماندگاری، مدینه فاضله، حاکمیت، تئودیسه، زمین و جهان و نیز خود مفهوم الهیات سیاسی، نه تنها ایده آلیسم آلمانی و پیامدهای آن را از منظر سیاسی-الهیاتی بازنگری می کند، بلکه نشان می دهد. با استفاده از منابع مفهومی الهیات سیاسی امروز چه می توان با (یا علیه) ایده آلیسم آلمانی انجام داد؟ مشارکت کنندگان: جوزف آلبرناز، دانیل کولوچیلو باربر، آگاتا بیلیک رابسون، کریل چپورین، اس دی کرستوفسکا، سایتیا براتا داس، الکس دوبیلت، وینسنت لوید، توماس لینچ، جیمز مارتل، استیون شکسپیر، اوکسانا تیموفیوا، دانیل ویستلر

ترجمه ماشینی: این پژوهش تلاشی است برای بررسی روابط بین باور دینی و اومانیسم عصر روشنگری در فلسفه هگل و گروهی از متفکرانی که در دهه 1840 به طرق مختلف با اندیشه او ارتباط داشتند. این کتاب با مطالعه راه هایی آغاز می شود که هگل با نشان دادن اینکه درک مدرن از انسان به عنوان سوژه ای آزاد و منطقی، قدرت و اعتبار خود را از اتحاد خدا و وجود انسان در تجسم به دست آورده است، به تکامل اومانیسم واقعی مسیحی پرداخت. بقیه این مطالعه به دو شکل مختلف مخالفت با هگل مربوط می شود: اول، شاگرد انتقادی هگلیان جوان و موسی هس، که اصرار داشتند که تصور هگل از اومانیسم مسیحی نادرست است، زیرا اعتقاد دینی لزوماً با یک دیدگاه روشن مخالف است. آگاهی از شر اجتماعی و عزم برای از بین بردن آن؛ دوم، مخالفت مذهبی با روشنگری در اندیشه شلینگ و کی یرکگور، که بر تعالی خداوند از عقل بشری و بی اهمیت بودن تاریخ سکولار تأکید می کرد. در سالهای منتهی به انقلاب 1848، سنتز هگل به نفع ادعای اومانیسم الحادی یا ماورایی دینی رد شد. فصل اول، پس از بحث در مورد نقد هگل جوان از تأثیرات اجتماعی و سیاسی مسیحیت، به بررسی اتحاد باورهای دینی، فلسفه نظری و وضعیت عقلانی در نظام بالغ هگل می پردازد.

ترجمه ماشینی: فلسفه تحلیلی: یک تاریخ تفسیری به بررسی راه هایی می پردازد که تفسیر (چهره های کلیدی، جناح ها، متون و غیره) سنت تحلیلی را از فرگه تا دامت شکل داده است. این کتاب 17 فصل را به خوانندگان ارائه می دهد که مخصوصاً برای این جلد توسط گروه بین المللی از محققان برجسته نوشته شده است. برخی از فصل‌ها به موضوعات بزرگ و موضوعی مانند رابطه بین فلسفه تحلیلی و سنت‌های فلسفی دیگر مانند ایده‌آلیسم بریتانیایی و پدیدارشناسی اختصاص دارد، در حالی که فصل‌های دیگر به موضوعات دقیق‌تری یا به فیلسوفان منفرد مرتبط است، مانند مور و راسل در مورد روش فلسفی یا تاریخچه تفاسیر تراکتاتوس ویتگنشتاین. در سرتاسر، تمرکز بر تفاسیری است که برای پیدایش، توسعه و تداوم سنت تحلیلی حیاتی هستند. نتیجه، تصویری کامل‌تر و رضایت‌بخش‌تر از فلسفه تحلیلی است.

برخی مقاله «رد ایده آلیسم» اثر جورج ادوارد مور را که در سال 1903 منتشر شد، سرآغاز فلسفه تحلیلی می دانند. مور در این مقاله می گوید که اگر ایده آلیسم جدید اصولا یک حکم در باب جهان کرده باشد، این است که «جهان روحانی است» و هر برهانی که برای اثبات این حکم به کار رود، الزاما یکی از مقدمه هایش این گزاره است که «بودن همانا به ادراک درآمدن است». پذیرفتن این گزاره شخص را ملزم به قبول این نظر می کند که متعلق یک ادراک نمی تواند از خود آن ادراک تمیز داده شود. مور تلاش می کند ثابت کند که این نظر نادرست است و بین عمل ادراک و عین ادراک شده تمایز وجود دارد. در نتیجه استدلال مور، ایده آلیسم کم وبیش از صحنۀ فلسفۀ غرب محو شد و جای آن را شکل های گوناگون رئالیسم گرفت.

جان مک داول معتقد است که عالَم واجد واقعیات اخلاقی است. این واقعیات طبیعی اند، ولی از جنس واقعیاتی نیستند که در علم کشف می شوند. فرد در اثر تربیت اخلاقی، فضیلتمند می شود و توانایی دیدن واقعیات اخلاقی را کسب می کند. این نظر برخلاف رای کانت است که اخلاق را محصول اراده خودمختار انسان از آن جهت که عاقل است، می داند. مک داول به نوعی «خاص گرایی» در اخلاق قایل است که با «عام گرایی» اخلاقی کانتی ناسازگار است. آرای مک داول درباره انگیزش اخلاقی هم تفاوت های عمیقی با آرای کانت دارد. پس از نقد کانت از دیدگاه مک داول، برخی نقدها که به مک داول شده و به مباحث فوق مربوط اند، نقل خواهند شد و پاسخ هایی از جانب مک داول نیز بیان می شوند.

ترجمه ماشینی: پس از دوره‌ای غفلت، فلسفه‌های ایده‌آلیستی و رمانتیکی که در پی نوشته‌های انقلابی کانت پدیدار شدند، بار دیگر به کانون‌های مهم توجه فلسفی، به‌ویژه در رابطه با مسئله نقش دین در زندگی بشر تبدیل شدند. با توسعه و بازتفسیر ایده‌های اساسی کانتی، مجموعه‌ای از متفکران از جمله شلینگ، هگل، فریدریش شلگل، هلدرلین و نوالیس، چارچوب مفهومی را تغییر دادند که در آن ماهیت دین قابل بررسی بود. علاوه بر این، با انجام این کار، آنها به طور قابل توجهی دیدگاه های فلسفی را شکل دادند که متفکران بعدی مانند فویرباخ، کی یرکگور، واگنر و نیچه توانستند دوباره مسئله دین را مطرح کنند. این جلد به بررسی فضاهایی می‌پردازد که در طول این دوره طولانی تفکر پساکانتی برای بازنگری جایگاه دین در پروژه خودسازی انسان باز شده است.