جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: جورجیو آگامبن در تلاش برای پاسخ به پرسش مطرح شده از عنوان این کتاب، به خود ایده فلسفه نمی پردازد. در عوض، او به ظاهراً بی‌اهمیت‌ترین مؤلفه‌های آن روی می‌آورد: واج‌ها، حروف، هجاها، و کلماتی که در کنار هم قرار می‌گیرند تا عبارات و ایده‌های گفتمان فلسفی را بسازند. خلاصه ای از اندیشه آگامبن، این کتاب شامل پنج مقاله در پنج موضوع نمادین است: صدا، گفتنی، تقاضا، پروم و میوز. مطابق با روش شناسی علامت تجاری نویسنده، هر مقاله بررسی های باستان شناسی و نظری را در هم می آمیزد: بازسازی بیمار از نحوه ابداع مفهوم زبان در آنجا با تلاشی برای بازگرداندن اندیشه به جایگاه آن در صدا مطابقت دارد. با تفسیری غیرعادی از ایده افلاطونی، تحلیل روشنی از رابطه بین فلسفه و علم، و بحرانی که هر دو امروز درگیر آن هستند، مطابقت دارد. در پایان، هیچ پاسخی جهانی برای این که چه چیزی یک پرسش غیرممکن یا پایان ناپذیر است، وجود ندارد، و نوشته فلسفی - مشکلی که آگامبن هرگز با آن دست و پنجه نرم نکرده است - شکل پیش درآمدی برای اثری به خود می گیرد که باید نانوشته بماند.

ترجمه ماشینی: در «فلسفه چیست؟» دیتریش فون هیلدبراند، فیلسوف، مبنای خود دانش را در اشکال مختلف آن تحلیل می‌کند، از اتفاقی‌ترین ادراک از یک شیء در تجربه ساده‌لوحانه ما تا «دانش پیشینی»، که متشکل از بینش‌های کاملاً معینی در مورد «ماهوات ضروری» است. آموزه اصلی افلاطون در مورد نوع دانش بشری که از جهان زمان و صیرورت فراتر می رود، در اینجا روشن و عمیق می شود. خطوط دقیقی ترسیم می شود که دانش تجربی را، مانند آنچه در علوم فیزیکی یافت می شود، از دانش پیشینی متمایز می کند. فون هیلدبراند همچنین خطوطی را ترسیم می کند که دانش پیشینی مثمر ثمر (پیشینی ترکیبی) را از توتولوژی های صرف متمایز می کند. بنابراین روش فون هیلدبراند به شدت با مکتب تحلیلی فلسفی مخالف است. این کتاب باید مورد توجه دانشجویان پیشرفته و معلمان فلسفه باشد.

فلسفه تطبیقی در دوره معاصر به یکی از مباحث فلسفی جذاب در حوزه مطالعات تطبیقی تبدیل شده است. به نحوی که وقوع چنین فلسفه ای سخن گفتن از امکان آن را امری زائد و بیهوده می نمایاند. این نوشتار بر آن است، رهیافت های متنوع و مختلف درباره امکان یا امتناع فلسفه تطبیقی را بررسی کرده، در پایان با جانبداری از یک رهیافت ایجابی، روش، موانع و فواید آن را به دقت بازکاوی نماید.

برخی مفسران فلسفه غربی ، نیچه را از پیشگامان فلسفه معاصر غربی دانسته اند . از زمان انتشار آثار نیچه خوانش های گوناگونی از اندیشه و آثار وی توسط شارحان ارائه شده است و هر یک از منظری خاص به جنبه هایی از این فیلسوف و کار و بار فکری وی پرداخته اند . اما در مقام یک فیلسوف معاصر در اثری که در این نوشته به تامل در باب آن خواهیم پرداخت ، نگاهی متفاوت به نیچه و آراء وی دارد که در قالب تاملاتی انتقادی دنبال کرده ایم .

جستارنوشت‌های دکتر داوری یک ویژگی مشخص و گریزناپذیر دارند؛ آن‌ها نمی‌گذارند خواننده با آرامش بخواند، داده‌ای بیاموزد و به‌سادگی از کنارشان بگذرد بلکه در برابر او می‌ایستند. همین ویژگی نیز علت کمتر خوانده‌شدن و شتاب‌زده قضاوت‌شدنی می‌شود که فراوان است و معمول. این جستارها گاه چنان نامأنوس و به دور از برداشت اولیۀ ما از امور هستند که در برخورد نخست معمولاً به‌طور‌کلی نامقبول یا دست‌کم پیش‌بینی‌ناپذیر می‌نمایند. به دیگر سخن این نوشته‌ها ما را ناگزیر از تفکر می‌کنند. مخالف یا موافق باشیم فرقی نمی‌کند زیرا اگر مخالف نخواهد کناره بگیرد و یکسره باطل بینگارد و باب گفتگو را ببندد، باید بتواند در همان سطحی که داوری اندیشیده، بیندیشد تا سخن بدیلی بیاورد و موافق نیز به دلیل پیش‌بینی‌ناپذیری و زنده‌بودن فکر وی ناچار است چاره‌ای بیندیشد و لاجرم فکر کند. از‌همین‌روست که مخالفت و موافقت با نظرات وی چندان مهم نیست زیرا اگر خواننده را به فکر واداشته، موفق بوده و اگر هم به فکر وانداشته که دیگر موافقت یا مخالفت با آن اهمیتی ندارد. در میان این مجموعه‌ها، دربارۀ غرب نیز به‌هیچ‌وجه استثناء نیست و با اطمینان می‌توان آن را از مهم‌ترین جستارنوشت‌های دکتر داوری دانست. این نوشتار نیز تلاشی است برای نشان‌دادن وجه اهمیت این مجموعه[1]. [1]ـ «دربارۀ غرب» سرشار از ایده‌های بسیاری است که در این یادداشت کوتاه مجالی برای اشاره به آن‌ها نیست از جمله مسئلۀ مهم درک از زمان و تاریخ که در «فلسفۀ معاصر» و «جهان و جهانی‌شدن» آمده است و نیز بحث از امکان‌های گفتگو و نسبت مرکز و پیرامون. در این یادداشت اما تلاش می‌شود به جای اشاره به تمامی ایده‌ها با تکیه بر ایدۀ مرکزی کتاب با نگاهی تفسیری برخی عناصر جدا از هم، در کنار هم و با هم فهم شوند.