جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از این پژوهش بررسی امکانات و موانع فقهی حضور اجتماعی زنان از رهگذر بررسی فتاوا و آرای فقهی مراجع تقلید است. زنان نیمی از سرمایه های انسانی جامعه را تشکیل می دهند؛ اما در برخی از جوامع به‌خصوص جوامع دینی نگاه متفاوتی نسبت به زنان وجود دارد و دین موانعی برای حضور اجتماعی زنان پدید می‌آورد. دین به‌عنوان یک نهاد در کنار سایر نهادها در زندگی مردم در ایران معاصر هم‌چنان نقش پررنگی دارد. ارزش ها، هنجارها، و احکام دینی ارائه شده از طریق روحانیون به‌عنوان یکی از نیروهای دینی مهم و تأثیرگذار نقش مهمی در شکل گیری و جهت‌دهی زندگی دینی مردم به‌ویژه زنان ایفا می کند. در این پژوهش از دیدگاه محدثی در بخش چارچوب نظری بهره برده‌ایم که گرایش‌های دینی موجود در ایران معاصر را به سه گرایش محافظت‌گرایی دینی، ترمیم گرایی دینی، و بازسازی گرایی دینی تقسیم کرده است. در بخش یافته های تحقیق با تکیه بر روش اسنادی مجموعه ی کتب، مقالات و رسائل مراجع تقلید، فتاوا و آرای آن ها در باب حدود و کیفیت حضور اجتماعی زنان مطالعه و دسته بندی شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل تمامی نقطه نظرات و فتاوای مراجع تقلید شیعه ایرانی است که در سده اخیر در خصوص وضعیت حضور اجتماعی زنان ارائه نموده اند. یافته های تحقیق نشانگر آن است که گرایش دینی محافظت گرایی بر چگونگی حضور اجتماعی زنان در جامعه موثر بوده و به جرأت می توان گفت که در اغلب موارد امر به محدودیت کرده است. اگرچه در سال های اخیر شاهد شکل گیری جریان اندیشه روشنگری هستیم که در تلاش است با تکیه بر آیات و روایات و در پاره‌ای موارد اجتهاد در مبانی دینی موانع شرعی حضور اجتماعی زنان را از میان بردارد، با این‌ همه هنوز دو رویکرد ترمیم گرایی و بازسازی گرایی دینی در حاشیه قرار دارند و نتوانسته‌اند تغییرات محسوسی در وضعیت اجتماعی زنان کشور ایجاد کنند.

اولین و بنیادی‌ترین لازمه‌ی مشارکت اجتماعی زنان در اقتصاد شکل‌گیری نظام اقتصادی است که در نتیجه‌ی شکل‌گیری حکومت اسلامی سامان می‌یابد. نظام اقتصادی به معنای انگیزه‌های مسلط بر فعالیت اقتصادی، نظام مالکیت‌ها، مقررات کار، نقش دولت که محدوده‌ی فعالیت اقتصادی و روابط میان اشخاص اقتصادی را تعیین می‌کند و همچنین روش‌های فنی و علمی در وصول به هدف است.نظام اقتصادی اسلام، مجموعه‌ای از الگوهای رفتاری و روابط اقتصادی در سه حوزه‌ی تولید، توزیع و مصرف است که از کتاب و سنت پیامبر(ص) و ائمه‌ی معصومین(علیهم السلام) و عقل، استنباط می‌شود.اولین و بنیادی‌ترین لازمه‌ی مشارکت اجتماعی زنان در اقتصاد شکل‌گیری نظام اقتصادی است که در نتیجه‌ی شکل‌گیری حکومت اسلامی سامان می‌یابد. نظام اقتصادی به معنای انگیزه‌های مسلط بر فعالیت اقتصادی، نظام مالکیت‌ها، مقررات کار، نقش دولت که محدوده‌ی فعالیت اقتصادی و روابط میان اشخاص اقتصادی را تعیین می‌کند و همچنین روش‌های فنی و علمی در وصول به هدف است.نظام اقتصادی اسلام، مجموعه‌ای از الگوهای رفتاری و روابط اقتصادی در سه حوزه‌ی تولید، توزیع و مصرف است که از کتاب و سنت پیامبر(ص) و ائمه‌ی معصومین(علیهم السلام) و عقل، استنباط می‌شود.اولین، کوچک‌ترین و در عین حال اثرگذارترین جمعی که زن اعلام حضور می‌کند خانواده است؛ تعریف الگوی مصرف، نظارت بر مصرف اهل خانه، کاهش هزینه‌های اضافی، افزایش بهره‌وری در اقتصاد خانواده و تطبیق درآمد با هزینه، از جمله مهارت‌های اقتصادی لازم برای زنان در جمع خانواده است.انگیزه‌های شخصی و محدودیت‌های اقتصادی در سوق دادن زنان به فعالیت‌های اقتصادی تنها بخشی از مسئله است؛ رسالت اجتماعی زنان در مشارکت‌های اقتصادی که از سوی اسلام تعریف گشته مبتنی بر استعدادها و اولویت‌ها شناسایی می‌شود. بهره‌مندی زنان از ظرافت قلبی در کنار عقل که امتیاز منحصر به فرد زنان در مقابل مردان است، رسالت تربیت سرمایه‌ی انسانی برای اقتصاد را در اولویت فعالیت زنان قرار می‌دهد؛ سرمایه‌ای که در نوع خود قابل تعمیم به سرمایه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز می‌باشد؛ تربیت فرزند مولد برای اقتصاد اولی‌تر و نافذ‌تر از حضور مستقیم همراه با محدودیت در اقتصاد خواهد بود. رهبری و مدیریت اقتصاد به مراتب شأن و قداست زن را بیشتر حفظ می‌کند تا حضور فیزیکی و مستقیم در چرخه‌ی اقتصادی.

حاکمیت شبه مدرن پهلوی بر ایران و انتقال آموزه های غربی به فضای زیست جمعی و شخصی زنان ایرانی، نه تنها مطلوب نظر آنان را فراهم نکرد، بلکه زمینه انحطاط بیشتر این قشر را نیز باعث گردید. بدین گونه زنان در این فضا گرفتار نوعی سردرگمی شدند؛ چه آن که به رغم کنار زده شدن ظواهر دینی و احکام شرع در زمان حکومت پهلوی، پیشرفت و تحولی در وضعیت زنان مشاهده نشد. ناکارآمدی آموزه های دیگر از جمله اندیشه های مارکسیستی نیز به دلیل نگاه ابزاری به زنان، امکان برون رفت از بحران موجود را ناممکن جلوه می داد. در چنین فضایی، ابتکار حضرت امام مبتنی بر گفتمان «بازگشت به اصل» و در راستای بهره وری از دستاوردهای مثبت حضور زن در عرصه عمومی، به شدت مورد استقبال زنان ایرانی قرار گرفت؛ به گونه ای که برای نیل به کرامت والای انسانی که تحقق آن در پرتو حاکمیت اسلام وعده داده می شد، چنان حضور و فعالیتی از خود نشان دادند که شاید در طول تاریخ ایران نظیر و مانندی برای آن نتوان یافت.