جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه به دلیل محدودیت‌های روش تجربی کمی و کیفی، پژوهشگران به‌کارگیری روش ترکیبی را پیشنهاد می‌کنند. در این مقاله، با توجه به تأثیر مبانی بر روی روش و لزوم استفاده از وحی، عقل و تجربه در مطالعات علوم انسانی، یک روش تلفیقی پیشنهاد شده است که نتایج جامع‌تری در پی دارد. شواهدی از منابع دینی به منظور لزوم استفاده از این سه منبع ذکر شده است. در مقام عمل، این روش در چهار مرحلة کلی تحقق می‌یابد؛ در مرحلة اول دیدگاه‌های دانشمندان علوم انسانی در مورد آن مسئله بررسی می‌شود؛ در مرحلة دوم داده‌های نقلی مربوط به آن موضوع جمع‌آوری می‌گردد؛ در مرحلة سوم موضوع مورد‌نظر به تجربه گذارده می‌شود؛ در مرحلة چهارم با استفاده از عقل، داده‌های به‌دست‌آمده از سه منبع مزبور مقایسه و تحلیل می‌شوند. در صورت نداشتن هماهنگی، یا ابزار تجربی به کار رفته یا روش برداشت از متون دینی و یا نظریات دانشمندان مورد تجدید‌‌نظر قرار می‌گیرد. داور نهایی در این روش، هماهنگی بین داده‌هایی به‌دست‌آمده از سه منبع است.

شیوه های تحقیق تلفیقی را جنبش سوم روش شناختی نامیده اند. این بدان معناست که اکنون برای ارتقای روش شناختی تحقیق، که با رویکردهای کمی و سپس کیفی آغاز شده است، لازم است رویکردهای تحقیق تلفیقی در تحقیقات اجتماعی دنبال شوند.رویکردهای عمده در تحقیقات انسانی - اجتماعی در طی جنبش های متعدد روش شناختی مسیر پیشرفت روش های تحقیق را پیموده اند. موج اول روش شناسی با کمیت گرایی و تجربه گرایی آغاز گردید. پس از یک دوره غلبه کمی گرایی، نقص روش های کمی در نشان دادن افکار و نیات مردم درباره فعالیت ها و وقایع خاص و پیچیده مشخص گردید. موج دوم روش شناختی تحت عنوان تحقیق کیفی در دهه های 80-1970 میلادی با تاکید بر ادراک فرآیندهایی که به نتایج مورد مطالعه منجر می شوند، گسترش یافت. در دهه اخیر، محدودیت های روش های کیفی در تعمیم یافته ها، درهم آمیزی یافته های تحقیق با ارزش های خاص محقق و مشکلات اعتبار و پایایی داده ها به عنوان چالش های مهم فراروی تحقیقات کیفی معرفی شده اند. از این رو، توجه به رویکرد تلفیقی به عنوان جنبش سوم روش شناختی از اهمیتی خاص برخوردار است.ایده اصلی روش تلفیقی که از آن به رویکرد چندخصلتی، چندروشی یا شیوه آمیخته نیز یاد می شود، این است که ترکیب رویکردهای کمی و کیفی درک مناسب تر و جامع تری از موضوعات تحقیق به دست می دهد. در این رویکرد، ضعف ها و محدودیت های هریک از تحقیقات کمی و کیفی جبران می شود. همچنین، این شیوه شواهد و مدارک جامع تری را برای پژوهش موضوع تحقیق ارائه می دهد و به محقق کمک می کند تا به سوالاتی پاسخ دهد که رویکردهای کمی یا کیفی به تنهایی نمی توانند پاسخگوی آن ها باشند.هدف اصلی این مطالعه بررسی تطبیقی روش شناسی کمی و کیفی و شناسایی محدودیت های روش شناختی هر یک از این دو رویکرد و ارائه مدل تلفیقی به عنوان راهکار اساسی روش شناختی در مطالعات انسانی - اجتماعی است.