جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین مولفه های سازمان یاگیرنده و بهبود کیفیت آموزش در دانشگاه های استان اصفهان بود. در این پژوهش رابطه پنج مولفه سازمان یادگیرنده مطابق مدل گاه و بهبود کیفیت آموزش بر اساس مقیاس AQIP مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش از نوع کمی و کیفی (درهم تنیده) و جامعه آماری آن کلیه اعضای هیات علمی شش دانشگاه دولتی استان اصفهان در سال 85-84 بود (N=1851) که با استفاده از دو شیوه نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم در بخش کمی (n=260) شیوه نمونه گیری هدفمند در بخش کیفی (n=30) نمونه مناسب انتخاب گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش دو پرسشنامه و یک مصاحبه نیمه سازمان یافته بود. پرسشنامه اول، پرسشنامه سازمان یادگیرنده است که روایی آن با استفاده از مطالعه روایی پیش بینی مقیاس و همچنین روایی سازه مورد تاکید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.9 بود. روایی پرسشنامه دوم یعنی پرسشنامه بهبود کیفیت آموزش توسط هفت متخصص مورد تایید قرار گرفته و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.94 محاسبه گردید. روایی محتوایی سوالات مصاحبه نیز توسط هفت متخصص و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 0.7 مورد تایید قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان داد که بین نمرات مولفه های سازمان یادگیرنده و نمرات بهبود کیفیت آموزش همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد (P=0) و کلیه فرضیه های اصلی پژوهش تایید شد. یافته های مربوط به فرضیه های فرعی حاکی از آن است که میزان کاربست مولفه های سازمان یادگیرنده به جز یک مولفه در بقیه مولفه ها کمتر از میانگین فرضی ٣ در طیف لیکرت بوده و این میزان در دانشگاه های گروه نمونه متفاوت است (P=0.03). همچنین میزان بهبود کیفیت آموزش کمتر از میانگین فرضی ٣ و در دانشگاه های گروه نمونه، متفاوت است (P=0.01). مصاحبه شوندگان برخی از موانع تحقق مولفه های سازمان یادگیرنده و بهبود کیفیت آموزش در دانشگاه ها را بیان نمودند.