جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خانواده مهمترین نهاد اجتماعی در جوامع انسانی است که تکوین و پرورش شخصیت افراد در آن شکل می‌گیرد. علی‌رغم جایگاه مهم خانواده و زندگی زناشویی، داده‌های آماری حکایت از افزایش روزمره‌ی فروپاشی این پیوند انسانی دارد. شکی نیست که نگرش مذهبی می‌تواند در ارتباط زناشویی موثر باشد، زیرا مذهب شامل رهنمودهایی برای زندگی و ارائه‌دهنده‌ی سامانه‌ی باورها و ارزش‌ها است که این ویژگی‌ها می‌توانند زندگی زناشویی را متأثر سازند. بنابراین باتوجه به افزایش روزافزون آمار طلاق در ایران و به طور خاص در قم، و نیز با توجه به تأثیر دین بر زندگی خانوادگی، درصدد آن برآمدیم تا رابطه‌ی دینداری با نگرش زوجین به طلاق را در بین کارمندان دانشگاه‌های دولتی شهر قم، مورد بررسی قرار دهیم. از روش پیمایش جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. نمونه 160 نفر از کارمندان دانشگاه‌های دولتی بوده‌اند که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی بین کارمندان توزیع شده است.مهم‌ترین نتایج تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای مستقل اصلی، با متغیر وابسته(نگرش به طلاق) رابطه‌ی معنادار دارند؛ به این صورت که با افزایش میزان دینداری و نیز با بالارفتن سطح کارکرد خانواده، نگرش به مطلوبیت طلاق در سطح پایین‌تر و با قوت یافتن گرایش‌های دینی، نگرش به مطلوبیت طلاق در سطح بالاتر قرار می‌گیرد. در بین متغیرهای زمینه‌ای، متغیر گرایش‌های دینی با مدت اقامت در قم رابطه‌ی معنادار و مستقیم و با متغیر میزان تحصیلات رابطه‌ی معنادار دارد. همچنین متغیر نگرش به طلاق از بین متغیرهای زمینه‌ای، با متغیر میزان درآمد رابطه‌ی معنادار و مستقیم دارد. در مجموع، نتایج نشان می‌دهد متغیرهای مستقل اصلی تحقیق تقریباً 27 درصد از واریانس نگرش به طلاق را تبین می‌کنند. از بین متغیرهای مستقل، متغیر میزان دینداری و از بین ابعاد متغیر میزان دینداری، بعد پیامدی بیشترین تأثیر را روی متغیر وابسته داشته‌است، به‌طوری‌که بعد پیامدی به‌تنهایی، حدوداً 25 درصد از واریانس نگرش به طلاق را تبیین می‌کنند.