جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در سراسر تلمود، سند بنیان‌گذار یهودیت خاخام در اواخر دوران باستان، می‌توان ارجاعات زیادی به عیسی یافت - و آنها چاپلوسی نیستند. پیتر شافر در این کتاب روشن، پرجزئیات و قابل دسترس، بررسی می‌کند که خاخام‌های تلمود چگونه روایت عیسی عهد جدید را می‌خواندند، می‌فهمیدند، و از آن استفاده می‌کردند تا در نهایت برتری یهودیت بر مسیحیت را اثبات کنند. داستان های تلمودی تولد عیسی را از یک باکره به سخره می گیرند، به شدت ادعای او را مبنی بر مسیح و پسر خدا بودن به چالش می کشند و معتقدند که او به حق به عنوان کفرگو و بت پرست اعدام شده است. آنها ایده مسیحی رستاخیز عیسی را زیر و رو می کنند و اصرار دارند که او مجازاتی را که سزاوارش در جهنم بود دریافت کرد - و سرنوشت مشابهی در انتظار پیروانش است. شافر ادعا می کند که این داستان ها نشان دهنده آشنایی قابل توجه با اناجیل - به ویژه متی و یوحنا - است و نشان دهنده یک بحث عمدی و پیچیده ضد مسیحی است که روایت های عهد جدید را تقلید می کند. او با دقت بین منابع بابلی و فلسطینی تمایز قائل می‌شود و استدلال می‌کند که پیام متقابل غرور و اعتماد به نفس خاخام‌ها به پیام انجیلیان تنها در فضای تاریخی منحصربه‌فرد بابلی ایرانی، در جامعه‌ای یهودی که در آزادی نسبی زندگی می‌کردند، ممکن بود. همین را نمی توان در مورد فلسطین رومی و بیزانسی گفت، جایی که مسیحیان به شدت قدرت سیاسی خود را تحکیم کردند و یهودیان از این رو رنج بردند. عیسی در تلمود، با انحراف از مطالعات گذشته، که داستان ها را به عنوان تحریفات غیرقابل اعتماد عیسی تاریخی کم اهمیت جلوه می دهد، دستور کار بسیار عمدی تری را در پس این روایت ها مطرح می کند.

کتاب تلمود Talmud پس از عهد عتیق، دومین نص دینی معتبر شمرده شده و همانند منابع دیانت یهودی است. تلمود به معنی آموختن، «تلمّذ»-که از آن به عنوان «تورات شفاهی» نیز یاد می شود-ی کی از کتاب های اصلی یهودیت ربانی است. نام دیگر آن به صورت سنتی، شاس (ש”ס) است که مخفف شیشا سداریم به معنی «شش دفتر» است. نام تلمود، معمولاً اشاره به «تلمود بابِلی» است، بااینکه تلمود دیگری به نام «تلمود اورشلیمی» وجود دارد که رواج کمتری دارد. تلمود، دارای دو بخش اصلی است: اولین قسمت میشنا (משנה) نام دارد که در حدود سال ۲۰۰ میلادی تکمیل شده است و تفسیر خاخام های یهودی بر تورات است که «تورات شفاهی» نامیده می شود. قسمت دوم گمارا نام دارد که در سال ۵۰۰ میلادی تکمیل شده است که شامل نوشتارهای خاخام هاست و در بسیاری موارد به مسائلی فراتر از آنچه در تورات اشاره شده است می پردازد. تلمود ممکن است به میشنا، گمارا یا هر دو در یک کتاب اطلاق شود. تمامی تلمود از ۶۳ دفتر تشکیل شده است و شامل بیش از ۶۲۰۰ صفحه است. زبان مورد استفاده در آن عبری قدیم و آرامی است. تلمود دارای نظر هزاران خاخام در مورد بسیاری مسائل مختلف است. این مسائل شامل هلاخا، اخلاق یهودی، فلسفه، سنتها، تاریخ و بسیاری مسائل دیگر هستند. تلمود منبع اصلی قوانین یهودی در یهودیت ربانی است. تلمود منبع شرح عهد عتیق بوده و مواد دینی آن را تفسیر می کند و در شکل گیری تفکر یهودی، جایگاه والایی دارد. گاهگاه اهمیت تلمود با عهد عتیق و تورات در میزان اهمیت دینی و شرعی و عبادی، برابری می کند. از آنجایی که ترجمه تلمود که تکیه گاه اصلی در شناخت یهود است و مطالعه یهود بدون آن ناقص است، وجود ندارد، و نیز با توجه به اینکه طبیعت و مواد مباحث عقلی کتاب تلمود، با اساطیر و خرافات پوشانیده شده؛ نبود ترجمه عربی برای تلمود تاثیر بسیاری در مطالعه یهود دارد. من معتقدم که کتاب ترجمه تلمود امری ضروری و شروعی دوباره در مطالعه دین یهود به زبان عربی است. (این متن، ترجمه بخشی از مقدمه است و برای دانلود کتاب تلمود از انتهای همین مطلب اقدام به دریافت این اثر نمایید.) تمام آنچه ذکر شد، بیانگر اهمیت اقدام دکتر مصطفی عبدالمعبود به ترجمه ی بخش شریعت تلمود است. این بخش شامل اجزای بسیار مهم از میشنا در زمینه شریعت می باشد. میشنا همانند منابع تفسیری عهد عتیق، و منابع شریعت یهودی، مهم بوده و همانند یک کتاب، یک سیستم و یک واحد فعالیت برای سیر و رشد شریعت شفاهی می باشد. و از سویی یک متن تخصصی برای دانش پژوهان می باشد که می تواند راهنمای آنان در مطالعات شان باشد. کتاب تلمود یک نظام شریعت برای صدور حکم در هر حالت عملی ارائه می کند. تلمود تا کنون به فارسی ترجمه نشده و تنها نسخه های عبری، انگلیسی و عربی آن موجود است. لذا توصیه می شود از جستجو برای دانلود ترجمه فارسی تلمود بپرهیزید. ترجمه عربی این اثر روان و فصیح بوده و مطالعه آن برای افراد حوزوی و متخصصین علوم اسلامی که با متون عربی سر و کار دارند، دشوار نیست.

یهودیت بر ترکیبی از دو قانون استوار است: تورات مکتوب - کتاب مقدس، اما عمدتاً پنج کتاب اول، پنج کتاب - و تورات شفاهی، تورات شیبیل پی (Chebeal Pé)، به معنای واقعی کلمه "قانون شفاهی".

فرجام شناسی به دلیل این که به آینده نادیده بشر ارتباط دارد و خبر دقیقی از آن در دسترس نیست، همواره از بحث انگیزترین آموزه های ادیان بوده است. در یهودیت هم به  رغم ابهام در منشا این آموزه که گروهی آن را تحت تاثیر تلاقی اندیشه های یهودی ایرانی در ایام اسارت بابلی می دانند، مفاهیمی هم چون ماشیح، رستاخیز مردگان، جهان آینده، آخرین داوری، بهشت و جهنم وجود دارد. گفتنی است پیوستگی مفهوم این آموزه ها در نگاهی کلی آنها را در امتداد یک دیگر قرار می دهد.این نوشتار گزیده ای گزارش گونه و تفسیری از بخش ماشیح (فرجام شناسی) تلمود است. تلمود منبع سنت شفاهی آیین یهود به شمار می رود که تفاسیر مهم یهودی را دربر دارد.

ترجمه ماشینی: واژه‌ای که معمولاً با معانی مالیخولیایی آغشته شده است، «دیاسپورا» برای توصیف رویداد تاریخی فاجعه‌بار آوارگی، متعاقب پراکندگی جغرافیایی مردم یا شرایط بیگانگی در خارج از کشور و اشتیاق برای خانه اجدادی به کار رفته است. اما همانطور که دانیل بویرین می نویسد، دیاسپورا ممکن است به شکلی سازنده تر به عنوان نوعی ترکیب فرهنگی یا شیوه ای از تحلیل تعبیر شود. او در کتاب «میهن مسافرتی» این موضوع را مطرح می‌کند که یک وطن مشترک یا گسستگی گذشته و آسیب‌زا، شرایط لازم برای دیاسپورا نیست و یهودیان وطن خود را در دیاسپورا، در قالب جوامع متنی و تفسیری که بر اساس مطالعه تلمودی ساخته شده‌اند، به همراه دارند. از نظر بویارین، تلمود بابلی یک مانیفست دیاسپوریستی است، متنی که اعمالی را تولید و تعریف می کند که هویت دیاسپوریک یهودی را تشکیل می دهد. بویرین روش‌هایی را بررسی می‌کند که تلمود بابلی جامعه و حس وطن خود را تصور می‌کند، و نشان می‌دهد که چگونه تفسیرهای تلمودی دوره‌های قرون وسطی و اوایل مدرن نیز هویت فرهنگی مضاعف ایجاد می‌کنند. او بهره‌وری مداوم این دیدگاه فرهنگی دو کانونی را به ماهیت کتاب مرتبط می‌کند: همانطور که متن فیزیکی بین زمان‌ها و مکان‌های مختلف حرکت می‌کرد، روش‌های مطالعه آن از طریق تماس با فرهنگ‌های اطراف توسعه یافت. در نهایت، میهن مسافرتی مطالعه تلمودی را به عنوان مرکز هویت مشترک یهودی و ویژگی متمایزی از دیاسپورای یهودی در نظر می گیرد که آن را به عنوان چیزی جدا از سایر مهاجرت های فرهنگی تعریف می کند.

مبحث اسما و صفات الهی در دو آیین اسلام و یهود، دارای نقاط مشترک و افتراق متعددی هستند. این بحث به روشنی در کتاب مقدسِ هر دو آیین بازتاب یافته و توصیف خداوند با ادلۀ فلسفی و به‌ویژه عرفان نزد فیلسوفان و متکلمان هر دو دین تبیین شده است. باتوجه به این نوشتار، خداوند در قرآن و سنت اسلامی، و نیز در یهودیت چه در تورات مکتوب و چه در تورات شفاهی یعنی تلمود، به صفات جمال و جلال ستوده شده است. اما در تطبیق آموزه‌ها باید اذعان کرد، هم تصویر خود خداوند، و هم برخی صفات او مانند رحمت مطلقه‌اش، از تمایزات و بالمآل برتری روشن قرآن در این بحث است.

از دیدگاه ویلیام تسدال گفت‌وگوی میان هابیل و قابیل در آیات 27-32 سورۀ مائده، به اشکال مختلف در ترگوم جاناتان و اورشلیم بیان شده است. همچنین وی بر این باور است صحنۀ تدفین هابیل در قرآن، در کتاب پیرقه ربی الیعزر نیز آمده و آیۀ 32 سورۀ مائده، تقریباً ترجمۀ تحت‌اللفظی فرازی از متن میشناه سَنهِدرین از کتاب تلمود است. مقالۀ پیش رو که به شیوۀ توصیفی- تحلیلی سامان یافته، در پی آن است تا پس از بررسیِ دقیق زمان تاریخ‌گذاری آثار فوق، به نقد و ارزیابی دیدگاه تسدال در مورد اقتباس آیات یادشده از محتوای کتب مذکور بپردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد نظریۀ تأثیرپذیری پیامبر (ص) از آموزگاران یهودی، احتمال نسنجیده و شاذی است که از عدم تسلط کافی تسدال بر متون روایی و تاریخی مسلمانان حکایت دارد. همچنین منابعی را که او ادعا می‌کند اساس آیات فوق قرار گرفته، در زمان پیامبر (ص) مطرح نبوده و تاریخ‌گذاری برخی از آنها پایه و اساس روشنی ندارد. در آیۀ 32 سورۀ مائده نیز قرآن مفهومی فراتر، عام‌تر و عمیق‌تر از آنچه که میشناه سنهدرین بدان اشاره نموده، بیان فرموده است و با دیدگاه مد نظر تسدال همخوانی ندارد.

به موازات گسترش عقلانیت و مطالعات دینی در میان ملل جهان یکی از مفاهیم اساسی در حوزه مطالعات ادیان ابراهیمی، موضوع عصمت کرداری انبیاء، عدم تمایز انبیاء در این ویژگی و ارتباط منطقی این نوع از عصمت با عصمت گفتاری آنها در فرامین و تبلیغشان است. فرامینی که قلمرو آن اعم از عقل و فرا عقل است. نظیر مقررات الهی در اکل، شرب، حد نصاب احکامی مانند زکات و... می گردد. با توجه به نقش ویژه این مقوله در مهندسی عقاید دینی و توسعه، تعمیق و تحکیم باورهای دینی و در نهایت گسترش نظام ارزشی، رفتار مومنان و جامعه دینی و همچنین زدودن عقاید خرافی و رفع ابهامات از ساحت مقدس انبیاء الهی، این تحقیق با روش مطالعه کتاب های مرجع و معتبر ادیان، در دو بخش تهیه شده است. در ابتدا به ارایه توصیفی و نقد این مفهوم در متون مرجع و معتبر شریعت یهودیت (تورات وتلمود)، مسیحیت (عهدین) و اسلام (قرآن مجید) می پردازد. و سپس با بررسی تطبیقی و دلایل آن، زمینه لازم برای تصحیح، داوری و پذیرش قول صحیح را برای دانش پژوهان فراهم می آورد.