جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بيترديد موسيقي متعالي، در زندگي بشر نقش انكار ناپذير و بيبديلي دارد. امروزه پزشـكان و روانپزشكان نقش مثبت موسيقي متعالي را بر سلامت جسـم و رو ان بيمـاران امـري مسـلّم و محقّق ميدانند. در ادوار مختلف تاريخي، موسيقي همانند بسياري از دستاوردهاي انسان نقـش تخريبي داشته و دارد و به همين دليل اسـت كـه شـريعت مبـين اسـلام در برابـر آن واكـنش اعتراضي داشته است. آنچه در فرهنگ اسلامي كه از قرآن مجيد و احاديث اهل بيت(ع) گرفتـه شده، آمده است، كلمهي غناء مـي باشـد. و امـا موسـيقي، كلمـه ي لاتينـي اسـت و از كلمـه ي «موزيك» گرفته شده است و بيشتر با مسألهي آلات لهو ارتباط دارد. مشهور فقهـاء غنـاء را بـه «مد الصوت المشتمل علي الترجيع المطرب» تعبيـر كـرده انـد. فقهـاء دربـاره ي غنـاء دو گ ونـه موضعگيري كردهاند: مشهور فقهاء معتقدند غناء مطلقاً حرام است و عدهي ديگري معتقدند كه غناء حلال است. فقهاي دستهي اول به آيات قرآن، احاديث و اجماع فقهاء استناد ميكنند. امـا عدهي ديگري از فقهاء با استناد به رواياتي كه در باب صوت نيكو در قرائت قرآن و مراثي و جواز غناء در اعياد و ايام فرح نقل شده است، قائل به حليت غناء هستند. به نظر ما، بـا بررسـي ادلـه وارد در تحريم غناء در خواهيم يافت كه اين ادلّه به اشكال لهوي و باطل غناء انصراف مييابد و مصداق قطعي آنها «قول زور» و «حديث لهو» است كه در آن زمان متعارف بوده است. اظهر در غناء رجوع به عرف است. يعني آنچه را در متعارف «خواننـدگي » مـي گوينـد حـرام اسـت و در صورتي كه مشكوك باشد، اظهر حليت است و احوط اجتناب. لذا بايد توجه داشت كه پاسخ بـه اينكه چه چيز غناست و كدام چيز غناء نيست از وظـايف فقيـه نيسـت؛ زيـرا فقيـه بـه عنـوا ن متخصص در احكام سخن ميگويد نه متخصص در موضوعات. در اين پژوهش سعي نويسندگان بر آن است كه در زمينهي مباني فقهي موسيقي و ابهامات حاصله پاسخي تحقيقـي، مسـتدل و مبتني بر قرآن، روايات و اجتهاد پويا داده شود.

انصراف که در دانش اصول فقه و در مبحث مطلق و مقید، به اجمال، مورد اشاره قرار می گیرد، دارای اقسام متعدد و در ابواب گوناگون فقه، از جایگاه مهمی برخوردار است.این مقاله پس از بررسی مفهوم انصراف و بیان اقسام آن، به تبیین آثار آن ها می پردازد و با طرح مثال های گوناگون از ابواب مختلف فقه، بر نقش مهم آن در امر استنباط می پردازد.