جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مباحث هر زبان، نحوه منفی ساختن در سطوح مختلف ـ جمله، گروه ، واژه و تکواژ- است و در این مورد، هر زبان ویژگیهای خود را دارد. در زبان فارسی ، تا آن جا که نگارنده می‌داند، در این باره کاری انجام گرفته است، البته در دستورهای زبان فارسی اشاره‌ای مختصر به منفی سازی فعل شده است، ولی نه جامع است و نه دقیق. در این گفتار، مسائل مربوط به مفنی سازی در زبان فارسی بررسی می‌شود.

در این مقاله، فرض اصلی آن است که ساخت معنایی محمول جمله اصلی و ساخت صوری بند متممی رابطه دارند. در زبان فارسی تفاوت صوری میان وجه اخباری و وجه التزامی در بند پیرو مربوط به تفاوتهایی است که در رابطه معنایی میان محمول جمله پایه و محمول جمله پیرو وجود دارد.

درباره "بودن" و سوم شخص مفرد مضارع این فعل که به صورت "است" و "هست" تبلور می یابد و نیز تفاوتهای موجود میان این دو بحث و تتبع فراوانی صورت نگرفته است. پژوهشهائی اندک نیز که در این زمینه انجام شده، بررسی خود را تنها به مقایسه "است" و "هست" آن هم صرفا در سطح معنایی، محدود کرده، صیغه های دیگر این فعل و تفاوت در سایر سطوح را به دست فراموشی سپرده و در نتیجه به برخی نتیجه گیری های خطا رسیده اند. در این مقاله، پس از بررسی پژوهشهای پیشین تلاش خواهد شد که علاوه بر صیغه سوم شخص مفرد، سایر صیغه ها نیز مورد بررسی قرار گیرد و نیز نشان داده شود که افزون بر تفاوت در سطح معنائی، این دو فعل، در سطوح نحوی و ساختواژی نیز دارای تفاوتهای عمیقند.

موضوع این مقاله بررسی نقد دریدا بر نظریه معنا نزد هوسرل است. از میان سه جزو زبان در تقسیم بندی کلاسیک آن (دستور زبان، منطق، فن سخنوری) هوسرل معنا را در جزو دوم یعنی منطق استوار می سازد. او معنای منطقی را از جنس "بیان" می داند اما میان بیان و بروز خارجی آن در "نشانه ها" و در ارتباط میان انسان ها پیوندی ذاتی مشاهده نمی کند. از نظر هوسرل ارتباط و نشانه اقشاری خارجی نسبت به بیان اند و بنابراین، می توان بیان (معنا) را مستقل از ارتباط نشانه ای تصور کرد. شکل خالص بیان که در دیالوگ آلوده نشده است سخن بدون مخاطب خارجی یا "تنهاگویی" یا حضور بی واسطه معناست. اما به عقیده دریدا میان معنا (بیان) و نشانه های آن نوعی درهم تنیدگی ذاتی وجود دارد. معنا هرگز نمی تواند مجرد از بافت زبان شناختی، نشانه شناختی و تاریخی اش در نظر گرفته شود. هر یک از این بافتها نظامی از ارجاع است که به فراسوی خود - حضوری معنا اشاره دارد. دریدا می کوشد با نشان دادن پیوند ذاتی نشانه و معنا، کل برنامه پدیده شناسی هوسرل را مورد سوال قرار دهد.

ترجمه ماشینی: شگفتی به عنوان شور اصلی دوران کودکی تجلیل شده است. از ابتدایی ترین مراحل تاریخ فکری ما، آن را به عنوان نیروی محرکه تحقیق و شور اصلی اندیشه تحسین کرده اند. با این حال، برای احساسی که به طور گسترده برای نقش‌های متعددی که در زندگی ما بازی می‌کند به رسمیت شناخته شده است، شگفتی در بازتاب‌های اخیر وجودی منحصر به فرد در سایه داشته است. فیلسوفان عمدتاً آن را در سکوت پشت سر گذاشته اند. نظریه پردازان احساسات از آن به عنوان موردی که به طرز ناخوشایندی در چارچوب های تحلیلی آنها قرار می گیرد اجتناب کرده اند. پس تعجب چیست و چرا اهمیت دارد؟ در این کتاب، سوفیا واسالو «گرامر» شگفت‌انگیزی را ترسیم می‌کند که پیچیدگی‌های شگفتی را به‌عنوان تجربه‌ای احساسی دنبال می‌کند که مسیرهای رنگارنگی را در زبان و تاریخ فکری ما، نه تنها در فلسفه و علم، بلکه در هنر و تجربه دینی، حک کرده است. یک دستور زبان غنی تر از شگفتی و دریچه ای گسترده تر به گذشته آن می تواند ابزارهایی را در اختیار ما قرار دهد که برای تفکر عمیق تر در مورد شگفتی، و برای تأمل در جایگاهی که باید در زندگی عاطفی ما اشغال کند، به ما نیاز داریم. سوفیا واسالو پژوهشگر دانشگاه نیویورک ابوظبی و دانشیار پژوهشی افتخاری در دانشگاه آکسفورد بروکس است. او نویسنده شوپنهاور و دیدگاه زیبایی‌شناختی: فلسفه به‌عنوان تمرین امر متعالی و ویراستار «عمال شگفت‌انگیز: دیدگاه‌های متقابل رشته‌ای» است.

اگر نگاه به متن بر ای تحلیل و بررسی انسجام محتوایی آن باشد؛ برای رسیدن به این هدف دیگر پرداختن به جمله در مقام واحد متن موضوعیتی ندارد و کلیت متن در درجه نخست اهمیت قرار می گیرد.داشتن انسجام محتوایی کل متن، مولفه ای پیچیده و ظریف است که نبود آن در نوشته های خود فرانسه زبانان نیز مشاهده می شود. چنین چالش هایی در تکالیف زبان آموزان ایرانی بی تردید روند یادگیری زبان را دچار آسیب هایی می کند که بی تردید می باید در کلاس های درس به آن پرداخت. ما هم در این مقاله تلاش کرده ایم تا با طرح این مهم تا اندازه ایی به راهکارهای تحلیل و بررسی انسجام محتوایی متن بپردازیم.

سعی ما در این مقاله، نشان دادن فاکتورهاﻯ گوناگون در ارائه یک متن به زبان بیگانه است. در این مقاله شاهد توانمندیهایی چون مجموعه شناختها و مهارتها هستیم که نقش بسیار مهمی در یادگیری زبان بیگانه ایفا می کنند. توانمندیهاﻯ عمومی بر چهار پایه استوارند:دانش (savoir)، دانش عملی یا به عبارتی مهارت بکار بستن زبان ((savoir-faire، زبان زیستی یا به عبارتی رعایت مسائل اجتماعی-فرهنگی زبان به هنگام کاربرد (savoir-etre) و توانایی یادگیری(savoir-apprendre) بدیهی است که نقش اساسی آموزش زبانهای زنده توسعه این توانمندیها در برقراری ارتباط است و دانشجو بایستی توانایی بیان مطالب آن هم به شیوه ای آسان و البته صحیح را داشته باشد. اما ناتوانی دانشجویان ایرانی در زمینه توانمندیهایی که بیشتر از نوع زبانشناختی هستند مانع از این می شوند تا آنها بتوانند متنی منسجم و قابل فهم ارائه دهند. با تجزیه و تحلیل 227 ورقه امتحانی نگارش ساده از دانشجویان ایرانی در مقطع لیسانس اشکالات رایج در فرایند نگارش به زبان فرانسه را ارائه خواهیم داد.

چکیده ندارد.

« زبان » در مفهوم کلی واژه ، اشاره دارد به توانایی سخن گفتن انسان . « زبان عبارت است ازمجموعه ای قواعدکه به آن دستور ( گرامر ) می گویند و نیز تعدادی واژه که واژگان زبان را تشکیل می دهد. » (باطنی،1371 :73)ساخت و چگونگی تغییر و تحولات مربوط به واژه ، نحو و اجزای جمله و آواشناسی در زبان شناسی بررسی می شود . رومن یاکوبسن ( 1982 ـ 1896 ) زبان شناس و منتقد مکتب فرمالیسم و ساختارگرایی ، نظریه ی « زبان شعر» را مطرح کرده است . وی ابتدا نظریه ی ارتباط زبان را مطرح و اعتقاد داشته که کارکرد ادبی پیام ، آگاهی بهجنبه ی زبان شناسیک پیام است . به عبارت دیگر پیام در شعر ، تحت تأثیر ویژگی زبان قرار دارد و برای یافتن معنا یا معناهای پنهان در متن باید از بررسی ویژگی های زبانی آغاز کرد ، همچنین باید حضور و قصد مؤلف را کنار گذاشت . نظر یاکوبسن ریشه در بحث هوسرل ( فیلسوف پدیدار شناسی ) و سوسور ( زبان شناس سوئیسی ) دارد ، از نظر آنان مفهوم از مصداق جداست ، یاکوبسن نیز متن ادبی را از محیط و شرایط پدید آمدن آن جدا کرده و در داخل متن ادبی بررسی می کند . در واقع روش بررسی زبان شعر ، روش مطالعات زبان شناختی است ، در شعر به بررسی آوایی ، لغوی ، نحوی و وزنی پرداخته می شود . در این رساله بر اساس تئوری یاکوبسن ، شعرهای پروین اعتصامی مورد تحلیل قرار می گیرند . در فصل اول کلیاتی درباره ی زبان شعر ، مطرح شده ودر فصل دوم ، پیشینه ی مطالعات زبان شناختی و شعر بیان شده ، و در فصل سوم داده های تحقیق شامل پانزده شعر آمده است ، در فصل چهارم ، شعرها از نظر نحوی ، واژگانی و معنایی بررسی شده اند و با توجه به این که بخش زیادی از شعرهای پروین را مناظره ها تشکیل می دهند ، بنابراین مسأله ی گفتگو و ویژگی های آن مطرح است بر این اساس از کنش های گفتاری استفاده شده است. فصل پنجم نتیجه گیری است . بر اساس نتایج به دست آمده اجزای جمله در شعرهای پروین ، جابه جایی زیادی ندارند و در موارد زیادی همانند زبان معیار به کار رفته اند . انواع « و » در شعرها ، طبقه بندی شده از جمله افزایشی ،تقابلی و ... عقل و دین ، محور اصلی بساری از شعرها را تشکیل می دهد و معنی های زیادی متناسب با آن شکل گرفته ، عبارت های کنایی ، استعاره ، تمثیل و طباق در شعرها بسیار است . این پژوهش به روش اثباتی و بر مبنای نظریه ی زبان شناختی یاکوبسن صورت می گیرد .