جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف تحقیق: بررسی دین از نظرگاه فریدریش اشلایرماخر است. روش تحقیق: توصیفی. یافته‌های تحقیق: دین نه علم و نه عمل و نه مناسک مذهبی است. دین همان احساس اتکای مطلق به امر نامتناهی است. سهم اشلایرماخر در الهیات جدید غربی بسیار است. تاثیر اشلایرماخر بر الهیات جدید غیرقابل انکار است. تبیین قدرتمند وی از ارزش و اعتبار دین ریشه در پویایی آگاهی از خداوند داشت که بسیاری از متالهین بعدی مانند کرکه‌گور را سخت تحت تاثیر خود قرار داد. بعد از اشلایرماخر الهیات عهده‌دار تبیین تاثیر تجربه‌ی خداوندی در آگاهی بشری شد

چکیده رساله: نظریه اعتباریات علامه طباطبایی، نظریه ای در تبیین سازوکار آن دسته از ادراکات آدمی است که ما بازایی در خارج نداشته و مجعول قوای فعاله انسان اند. دسته ای از این ادراکات، ادراکات حسن و قبح یا خوبی وبدی هستند. اعتباری دانستن حسن و قبح این فرضیه را به ذهن نگارنده متبادر کرده که نظریه اعتباریات در بنیان نظریه ای قراردادگرا است. در این پژوهش کوشیده ایم نظریه اعتباریات را با یکی از نظریه های اخلاقی قرار دادگرای معاصر، یعنی نظریه عدالت به مثابه انصاف جان رالز مورد مقایسه قرار دهیم، نکات مشترک این دو نظریه را مشخص کنیم و به سبب این مقایسه به درک بهتری از نظریه اعتباریات و قراردادگرایانه بودن یا نبودن آن دست یابیم. در این پژوهش با روشی تحلیلی پیشفرض ها، استدلالات و لوازم دو نظریه مذکور را مورد بررسی قرار داده ایم. مدعای ما این است که در هر سه بخش مذکور موارد مشترکی در نظریه اعتباریات علامه طباطبایی و نظریه عدالت رالز وجود دارد. موارد مشترکی که به نحو موجهی از فرضیه پژوهش پشتیبانی می کند.

کتاب « اسپینوزا، کانت، هگل» نوشته « اسلاوی ژیژک» به همت نشر شب خیز منتشر شده است. ژیژک مدیر بین‌المللی انستیتوی علوم انسانی بیرکبک در دانشگاه لندن، استاد مدعو در دانشگاه نیویورک و محقق ارشد در گروه فلسفه دانشگاه لیوبلیانا است. او عمدتا بر روی فلسفه قاره ای (به ویژه هگلیسم، روانکاوی و مارکسیسم) و نظریه سیاسی و همچنین نقد فیلم و الهیات کار می کند. ژیژک مشهورترین همکار مکتب روانکاوی لیوبلیانا، گروهی از دانشگاهیان اسلوونیایی است که روی ایده آلیسم آلمانی، روانکاوی لاکانی، نقد ایدئولوژی و نقد رسانه ای کار می کنند. کار موفقیت‌آمیز او در سال 1989، موضوع عالی ایدئولوژی، اولین کتاب او به زبان انگلیسی بود که در معرفی افکار مکتب لیوبلیانا به مخاطبان انگلیسی‌زبان تعیین‌کننده بود. او بیش از 50 کتاب به زبان های مختلف نوشته است. سبک خاص حضور در جمع، مقالات مکرر مجلات و آثار آکادمیک، که با استفاده از شوخی‌های زشت و نمونه‌های فرهنگی پاپ، و همچنین تحریکات سیاسی نادرست مشخص می‌شود، باعث شهرت، جنجال و انتقاد او در داخل و خارج از دانشگاه شده است. .

باتکیه‌بَر دوگانه‌یِ «عقلانیّت» و «معقولیّت» استدلال شده که رالز به‌دنبالِ باورهایِ اخلاقیِ عینی است؛ عینیّتی که رالز به‌دنبالِ آن است، عینیّتِ برساختی است. در فرایندِ برساختِ باورهایِ عینیْ باورهایِ عقلانی به باورهایِ معقول تبدیل می‌شوند. باورهایِ معقول باورهایی هستند که نسبت به آن‌ها توجیهِ عمومی پدید آمده است؛ برایِ دست‌یابی به توجیهِ عمومی، توجیه‌هایِ عقلانیِ فردی، به‌اشتراک گذاشته می‌شوند تا توسطِ داورانِ شایسته، نسبت به آن‌ها توافقِ عمومی پدید آید. داورانِ شایستهْ به میزانی از عقلانیّت آراسته اند که می‌توانند فهمی اطمینان‌آور از باورهایِ دیگران به‌دست آورند و دلایلِ لَه و علیهِ یک تصمیم را می‌شناسند. این افراد در موقعیتی قرار می‌گیرند که از تبعاتِ احتمالیِ تصمیم‌هایِ خود ناآگاه باشند تا از سوگیری‌هایِ معرفتی و تعصّبات پیراسته شوند. تفسیرِ برگزیده‌‌یِ ما، بدیلِ تفسیرِ شهودگروانه است که داوری‌هایِ اخلاقیِ عینی را بی‌واسطه برآمده‌از شهودهایِ اخلاقی می‌داند. برایِ نقدِ تفسیرِ شهودگروانه، افزون‌بَر اِقامه‌یِ استدلال به‌نفعِ برساخت‌گرایی، نقدهایِ رالز به شهودگرایی صورت‌بندی شده است تا جانبِ برساخت‌گراییْ تقویت شود. برایِ استدلال به‌سودِ برساخت‌گرایی، نظم و ترتّبِ منطقی بینِ مفاهیمِ تخصصیِ رالز برقرار شده است؛ به‌گونه‌ای که ازدلِ یک مفهوم، مفهومِ دیگر سربَرمی‌آورد و این سیر ادامه پیدا می‌کند تا به باورهایِ عینیِ برساختی دست پیدا کنیم؛ این عینیّتْ توسّطِ داورانِ شایسته به‌دست آمده است و ازاین جَهَت «عینیّتِ مدنی» نامیده شده است و بدیلِ «عینیّتِ فردی» است که شهودگرایان به آن باور دارند.