جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نابرابری معرفتی چیزی است که هر زمان که حقارت معرفتی خود را نسبت به برخی و برتری معرفتی خود را نسبت به برخی دیگر تصدیق می کنیم، در تجربه روزمره خود با آن مواجه می شویم. جنبه منفی این پدیده معرفتی در چارچوب بحث در مورد بی عدالتی معرفتی مورد توجه قرار گرفته است: هر گاه یک موضوع معرفتی اعتبار دیگری را کاهش دهد یا قدرت خود را به عنوان آگاهان تشخیص ندهد، نابرابری معرفتی ناعادلانه (تعیین شده) به راحتی ایجاد می شود. با این حال، این نوع نابرابری جنبه مثبت مهمی دارد (البته اخیراً دست کم گرفته شده است)، زیرا می تواند فرصتی اساسی برای سوژه برای دستیابی به کالاهای معرفتی - مانند دانش، درک، و فضایل فکری - از سوی کسانی باشد که از نظر معرفتی هستند. برتر از آنها این پایان‌نامه به بررسی ویژگی‌های کلیدی تعامل بین عوامل غیرهمتا می‌پردازد تا گزارشی قانع‌کننده از نابرابری معرفتی به‌عنوان یک پدیده مثبت، یعنی به‌عنوان منبع اجتناب‌ناپذیر و قابل اعتماد کالاهای معرفتی ارائه کند. برای دستیابی به این هدف کلی، تحلیل پیشنهادی باید به سه سوال اصلی، یکی مفهومی، یکی هنجاری و دیگری عملی بپردازد. سؤال مفهومی این می‌پرسد که برای اینکه یک عامل معرفتی از نظر معرفتی بر شخص دیگری برتری داشته باشد، چه چیزی لازم است. پرسش هنجاری مرزهای منطقی تعامل بین عوامل غیر همتا را بررسی می کند. من از منظر فاعل برتر معرفتی، جواز پدرگرایی معرفتی را بررسی می‌کنم، یعنی اینکه آیا می‌توان بدون مشورت با آنها در این موضوع، در کارگزاری دیگری برای منافع معرفتی موضوع مداخله کرد یا خیر؟ از دیدگاه عامل معرفتی فرودست، من بررسی می‌کنم که داشتن کدام نگرش نسبت به افراد (که دلیلی برای در نظر گرفتن آنها داریم) از نظر معرفتی بالاتر از خودمان عقلانی است. سؤال عملی در مورد پیامدهای این تحلیل برای یک نمونه پارادایماتیک تعامل بین افراد غیر همتا، مانند رابطه آموزشی بین معلمان و دانش آموزان است. در پاسخ به این سوال مفهومی، من چارچوبی مبتنی بر فضیلت کثرت گرایانه ارائه خواهم کرد که به روش های مختلفی امکان می دهد تا یک فرد یا یک عامل جمعی - مانند گروه ها، کمیته ها و تیم های تحقیقاتی - از نظر معرفتی بر دیگری برتری داشته باشد. به ویژه، من بین خبرگان، مقامات اعتقادی و صاحبان فهم تمایز قائل خواهم شد. در پاسخ به این پرسش هنجاری، من استدلال می‌کنم که پدرگرایی معرفتی تنها تا آنجا مجاز است که مداخله‌گران از نظر معرفتی بهتر از موضوعات مداخله‌شده باشند، و من شرحی از آنچه من «مداخله‌گر پدرگرای فضیلت‌گرا» می‌نامم، بیان می‌کنم. بعلاوه، من استدلال می‌کنم که مواردی وجود دارد که در آنها منطقی است که یک سوژه از نظر معرفتی پست‌تر، هر باوری را که ممکن است داشته باشد کنار بگذارد و به طرف مقابل از نظر معرفتی برتر اطلاق کند - و بدین ترتیب نسخه‌ای محدود از دیدگاه به اصطلاح پیشگیرانه از اقتدار معرفتی را تأیید می‌کند. در نهایت، به عنوان پاسخ به سؤال عملی، من یک گزارش مبتنی بر نمونه از آموزش را پیشنهاد خواهم کرد، توضیح خواهم داد که چگونه می توان از آن برای آموزش فضایل فکری به جوانان استفاده کرد، و از این دیدگاه از چندین ایراد مطرح شده علیه رویکردهای فضیلت محور به آموزش دفاع می کنم. .

در روایت رایج از مدرنیته، جوهرۀ مدرنیته قول به خودآیینی و نفی هر گونه مرجعیت (از جمله مرجعیت دینی) تلقی می‌شود. در عین حال، ادعا شده که «گواهی» با «مرجعیت» تفاوت ماهوی دارد. به عبارت دیگر، ادعا شده که پذیرش گواهی، به مثابه یکی از منابع معرفت و توجیه، به معنای موافقت با توسل به مرجعیت و تعبد نیست و منافاتی با عقلانیت مدرن و خودآیینی انسان ندارد. این تلقی دلالت‌های مهمی برای معرفت‌شناسی دینی دارد. در این مقاله ابتدا با رجوع به سخنان فلاسفۀ مدرنِ کلاسیک نشان داده می‌شود که تفسیر مذکور از مدرنیته ناصواب است. در ادامه تفکیک میان گواهی و مرجعیت نقد و بیان می‌شود که باور مبتنی بر گواهی ذاتاً ملازم با توسل به مرجعیت منشأ گواهی است، و تفکیک این دو مقوله از یکدیگر ناممکن است. آنگاه، دو نقد عمدۀ دیگر بر ایدۀ خودآیینی که توسط معرفت‌شناسان معاصر ارائه شده طرح می‌شود. نتیجه پایانی این است که ایدۀ خودآیینی ایدۀ قابل دفاعی نیست و پذیرش مرجعیت دیگری، با شرایط خاص، منافاتی با عقلانیت ندارد، بلکه مقتضای عقلانیت است.

ترجمه ماشینی: در این کتاب لیندا ترینکاوس زاگزبسکی استدلال گسترده‌ای ارائه می‌کند که فرد متفکر به خود متعهد به اعتقاد به اقتدار است. اقتدار معرفتی با خودمختاری سازگار است، اما خوداتکایی معرفتی نامنسجم است. او استدلال می کند که اعتماد به نفس معرفتی و عاطفی عقلانی است و اجتناب ناپذیر است، این اعتماد به نفس مستمر ما را متعهد می کند که به دیگران اعتماد کنیم، و اینکه در میان کسانی که متعهد به اعتماد هستیم، برخی هستند که باید با آنها به عنوان مقامات معرفتی، الگوبرداری از اصول مشهور مرجعیت جوزف راز، رفتار کنیم. برخی از این مقامات می تواند در اخلاق و حوزه های مذهبی. چرا مردم هزاران سال است که مرجعیت معرفتی را در جوامع دینی پذیرفته اند؟ توجیه یک جامعه دینی برای اقتدار معمولاً مبتنی بر باورهای منحصر به فرد آن جامعه است. متأسفانه، اغلب به این معنی است که از دیدگاه جامعه، ادعاهای توجیه کننده آن است عایق شده از بیرون؛ در حالی که از منظر بیرونی، اقتدار معرفتی در جامعه ناموجه به نظر می رسد. اما همانطور که استدلال زاگزبسکی نشان می دهد، پذیرش یک فرد از اقتدار در جامعه خود را می توان با اصولی که بیگانگان می پذیرند و باورهای خاص توجیه کرد. توجیه شده توسط آن مقام از نقدهای خارجی مصون نیستند.

آدرس مشاهده فیلم گفتگو در آپارات: https://aparat.com/v/Sfcxu

ارزش ســــنجی معرفتــــی باورهــــای دينــــی بــــراســــاس مبــــانی گونــــاگون معرفـت شـناختی، انجـام شـدنی اسـت. معرفـت شناسـی فضـيلت محـور، رويكـردی متــأخردر مباحــث فلســفی اســت كــه منــاط صــدق و ارزش معرفتــی بــاور را بــه كــاربــردن فضــايل عقلانــی و معرفتــی در موقعيــت متناســب بــا خــود مــی دانــد. لينــدا زگزبســكی، فيلســوف ديــن و اخــلاق معاصــر، بــا طــرح يگــانگی فضــايل اخلاقــی و عقلانــی، معتقــد اســت اگــر عامــل معرفتــی در هــرموقعيــت معرفتـی، فضـيلت عقلانـی متناسـب بـا آن را بـه كـار گيـرد، بـه سـبب سـاختار فضـايل كـه در كســب غايــت خــود مصــيب هســتند، بــه صــدق خواهــد رســيد. بــرای محــك زدن ارزش معرفتــی باورهــای دينــی در ايــن رويكــرد بايــد معيارهــای درونــی (فضـايل عقلانـی و حكمـت عملـی) و بيرونـی (تأسی بـه مرجـع معرفتـی وانسـان حكــيم) آن را بــراعتقــادات دينــی تطبيــق داد و ميــزان ســربلندی آنهــا را در ايــن آزمــون ســنجيد. فــارغ از ارزيــابی ايــن رويكــرد كــلان معرفــت شــناختی و بــا پــيش زمينــه دانســتن آن، بــا كــاوش در ســير تكــوين باورهــای دينــی و ســيره دينـداران در بـاورگزينی و سـلوك معرفتـی مـی تـوان معيارهـای پـيشگفتـه را بـر ايـن باورهـا منطبـق دانسـت. بـراين اسـاس بـرای ارزيـابی باورهـای دينـی نبايـد بـه دنبـال معيارهـای توجيـه گرايانـه وبـاورمحور بـود؛ بلكـه بايـد نگـاهی عامـل محـور و فراينــدی داشــت و ســير بــاورگزينی مؤمنــان را تحليــل كــرد كــه بــه نظــر ميرسد آنان در اعتقاد بنيادين به وجود خدا، در اين آزمون سربلند هستند.