جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در اواسط قرن نوزدهم، مسیحیان ارتدوکس بالکان و خاورمیانه خود را در مرکز مبارزه شدید برای برتری بر منطقه بین پنج امپراتوری روسیه، بریتانیا، فرانسه، اتریش و ترکیه عثمانی یافتند. این کتاب تاریخچه بحران بین‌المللی بر سر مسیحیت ارتدکس را از منشأ آن در دهه‌های 1820-1830 تا حل جزئی آن در دهه 1860 دنبال می‌کند. توضیح می‌دهد که چگونه و چرا قدرت‌های موقت اعمال شده توسط روحانیت ارتدکس در شرق، کانون توجه مجموعه‌ای از رویارویی‌های دیپلماتیک فزاینده شد که در دهه 1850 با شروع جنگ کریمه به نقطه اوج خود رسید. همچنین نشان می دهد که چگونه درگیری حاصل، آخرین جنگ بزرگ مذهبی اروپا، راه را برای اعلان اصلاحاتی هموار کرد که دولتمردان بریتانیایی، فرانسوی و اتریشی امیدوار بودند که باعث ایجاد شکاف در مسیحیت ارتدکس شود و باعث سکولاریزاسیون جوامع غیرمسلمان شود. امپراطوری عثمانی.

ترجمه ماشینی: بازگشت به دین شاید به کلیشه غالب نظریه معاصر تبدیل شده است، که به ندرت چیزی بیش از پژواک اغراق آمیز از واقعیت سیاسی تحت سلطه جنگ مذهبی ارائه می دهد. به نوعی، به نظر می رسد عصر سکولار با عصر جدیدی جایگزین شده است، جایی که کنش سیاسی مستقیماً از کشمکش متافیزیکی سرچشمه می گیرد. Faith of the Faithh از ما می پرسد که چگونه می توانیم پاسخ دهیم. این کتاب جدید با پیروی از مطالبات بی‌نهایت کریچلی، بر چارچوب فلسفی و سیاسی خود استوار است و به مسائل ایمان، عشق، مذهب و خشونت نیز می‌پردازد. آیا باید از نسخه ای از سکولاریسم دفاع کنیم و بی سر و صدا لغزش را به شکلی از خداباوری بپذیریم - یا راه دیگری وجود دارد؟ از پارادوکس سیاست و مذهب در روسو تا بازگشت به سنت پل در تاوبس، آگامبن و بدیو، از طریق کاوش در سیاست و گناه اصلی در آثار اشمیت و جان گری، کریچلی بررسی می کند که آیا ایمان بی ایمانان وجود دارد یا خیر. اعتقادی برای کافران کریچلی با بسط بحث خود با اسلاوی ژیژک، با تأملی درباره مسئله خشونت و محدودیت های عدم خشونت به پایان می رسد. «این نسخه از ایمان بی‌ایمان که سیمون در این کتاب تجلی می‌بخشد، شکستی رادیکال در تفکر اوست... در این کتاب جدید، بینش‌های سایمون به درخشان‌ترین شکوه خود می‌رسند: برخلاف نسخه دریدا از حقیقت (و مهم سیاسی آن) که مدام به تعویق می افتد و همیشه متفاوت است، اینجا پیشرفت دقیقاً زمانی اتفاق می افتد که ما بتوانیم با خلأ سمی خود مقابله کنیم و در رنج این رویارویی بتوانیم در یک عمل عاشقانه در افق شکسته با دیگری درونی ارتباط برقرار کنیم. در آغوش گرفتن مانند شکستگی مسیح بر روی صلیب، او راهی را برای رنج می‌گشاید که خلأ و فقدانی را که ما را پایه‌گذاری می‌کند، از بین نمی‌برد، بلکه ما را در خود شکستگی متحد می‌کند.» - کرستون دیویس، الهیات سیاسی