جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مسیح شناسی آگوستین با طفره رفتن از روایت های ثابت شده در مورد توسعه آموزه ها در دوران پاتریستیکی، هنوز توجه علمی انتقادی را که شایسته آن است، دریافت نکرده است. این مطالعه بر درک آگوستین از انسانیت مسیح متمرکز است، همانطور که در گفت و گو با مفهوم ضد پلاژی او از آزادی انسان و گناه اصلی پدیدار شد. دومینیک کیچ با تفسیر مجدد مناقشه پلاژوسی به عنوان ادامه‌ی غربی مناقشه اوریژنیست قبل از آن، استدلال می‌کند که قرائت آگوستین از اوریژن در مرکز پاسخ مسیحیت او به پلاژینیسم قرار دارد. بنابراین آگوستین در شبکه ای از متکلمان غربی قرن چهارم و پنجم قرار می گیرد که می خواستند از اوریژن در برابر اتهامات خطای افلاطونی و بدعت های خطرناک دفاع کنند. کیچ که با بررسی مطالعاتی در مورد مسیح شناسی آگوستین و الهیات ضد پلاژوسی آغاز می شود، با ترسیم مجدد روایت درگیری آگوستین با مسائل و شخصیت های دخیل در مناقشات اوریژنیست و پلاگیوس پیش می رود. او موتیف غالب مسیح‌شناسی ضد پلاگیوس آگوستین را برجسته می‌کند: انسانیت مسیح، «شبیه جسم گناه‌آلود» (روم. 8.3)، و استدلال می‌کند که این موضوع از طریق مجموعه‌ای از دریافت‌ها از کار آمبروز و اوریجن توضیح داده می‌شود. مشکلات الهیاتی که توسط این مسیح شناسی مطرح می شود - در مسیحی که از گناه معاف است به گونه ای که ماهیت انسانی او را نامتعادل می کند - با بررسی درک آگوستین از آپولیناریسم و ​​اظهارات مبهم او در مورد منشأ روح انسانی بررسی می شود. این پس‌زمینه نتیجه‌گیری نظری کتاب را تشکیل می‌دهد، که ناسازگاری‌های مسیح‌شناسی آگوستین را می‌توان با قرار دادن آن در چارچوب اوریژنی توضیح داد، که در آن روح مسیح در تجسم به دلیل رابطه‌اش با کلام ابدی، پس از سقوط، بدون گناه باقی می‌ماند. از روح به تجسم.