جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: شک و تردید نسبت به جهان بیرونی یک مشکل فلسفی مداوم است. یکی از پاسخ های مشخص به شک این است که استدلال کنیم چنین موضعی را نمی توان به طور پیوسته حفظ کرد تا جایی که یک موضع شک گرا شامل تردید یا انکار یک شرط ضروری فکر و/یا تجربه باشد، و از این رو شک یا انکار چیزی که خود مشکل شک را به طور ضمنی چارچوب بندی می کند. بدیهی می گیرد. چنین خط استدلالی، به پیروی از امانوئل کانت، اغلب ماورایی نامیده می شود. این پایان نامه امکان پذیر بودن چنین پاسخی را بررسی می کند. استدلال‌های متعالی در برابر این اتهامات دفاع می‌شوند که نمی‌توانند با موفقیت به شکاک پاسخ دهند، زیرا (الف) آنها تعهدی به راستی‌آزمایی دارند، و/یا (ب) زیرا تلاش می‌کنند تا غیرممکن را در نشان دادن طرح مفهومی ما منحصر به فرد بودن تثبیت کنند. در عوض، استدلال می‌شود که مشکل اساسی استدلال‌های استعلایی این است که آن‌ها نمی‌توانند با انواع تأمل‌هایی که در وهله اول شک و تردید را برمی‌انگیزد دست و پنجه نرم کنند. یک برهان استعلایی ممکن است نشان دهد که شک گرایی مستلزم شک یا انکار یک شرط فکر و/یا تجربه است، اما اگر فقط نتیجه یک استدلال شکی باشد که زیر سؤال می رود و نه مقدمات، آنگاه این صرفاً تعارضی بین آنها ایجاد می کند. دو راه استدلال است و پاسخی به شکاکیت نمی دهد. این که این یک مشکل مشخص است، با در نظر گرفتن پاسخ‌های مختلف استعلایی به شک‌گرایی، با تکیه بر آثار کانت، استراوسون، ویتگنشتاین و دیویدسون نشان داده می‌شود، در نهایت پیشنهاد می‌شود که بیشتر نیروی شک به گره خوردن آن است. تصور معینی از ذهن، که تجربیات ادراکی و نگرش‌های گزاره‌ای را حالت‌ها یا رویدادهایی می‌بیند که در قلمرو تبیین علّی قرار می‌گیرند - تصویری که هم جذاب است و هم شاید اجتناب‌ناپذیر.