جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اپيکور معتقد است غايت زندگي انسان لذت است وآدمي بايد براي رسيدن به لذت تلاش کند. وی بر عدم ترس از خدا و مرگ تأکيد مي‌کند او در جامعه‌اي زندگي مي‌کرد که ترس در آن موج مي‌زد لذا مرگ را مساوي با معدوم شدن محض می‌داند؛ لذا ترس از مرگ بي‌معناست. او خدايان را در زندگي بشر بدون نقش مي‌دانست و بيان مي‌کرد که خدا در زندگي بشر هيچ نقشي ندارد اپيکور با انکار خدا و مرگ سعي بر آن داشت که سعادت و شادي را براي افراد به ارمغان بياورد. لذت و اصالت حس از مباني فلسفي اپيکور مي‌باشد که غايت زندگي را بر آن پي‌ريزي مي‌کند؛ لذا براي رسيدن به اين سعادت و شادي تلاش مي‌کرد تا مباني کلامي خود را نيز بر انکار خدا و معدوميت انسان با مرگ قرار دهد تا به لذت دست يابد. در اين مقاله برآنيم تا با رهيافت درون‌ديني به نقد لذت‌گرايي اخلاقي اپيکور بپردازيم. اطلاعات اين مقاله بر اساس منابع کتابخانه‌اي احصا شده و به روش تحليلي بررسي شده است.