جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اخلاق يكي از بخش‌هاي مهم مذهب اماميه و كليساي كاتوليك است. اين دو آيين، پيروان خود را به اخلاقي زيستن و رعايت مؤلفه‌هاي آن دعوت مي‌كنند. از نگاه اماميه و كاتوليك، اخلاقي زيستن شرط نيل به رستگاري و رهايي از شقاوت ابدي است. پرسشي كه بايد مورد تحقيق قرار گيرد اين است كه اخلاقي زيستن، به چه معنا و بر چه مؤلفه‌هايي استوار است؟ عناصر سازندۀ آن كدام‌اند؟ اين مقاله با رويكرد تطبيقي، به بررسي مفهوم اخلاقي زيستن و مؤلفه‌هاي آن مي‌پردازد. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه وجوه تشابه و تمايز ميان اين دو آيين وجود دارد: هم اماميه و هم كاتوليك، «عامل» و «عمل» اخلاقي را دو عنصر سازندۀ اخلاقي زيستن به‌شمار مي‌آورند و در مفهوم اخلاقي زيستن نيز تلقي نسبتاً يكساني ميان آن دو وجود دارد. اما در شاخصه‌هاي دو عنصر سازنده و نيز در مباني انسان‌شناختي و خداشناختي آنها تفاوت‌هايي مشاهده مي‌شود.