جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب آخرین اثر نیچه به حساب آمده و در حقیقت خودنوشتی است که از روزهای پایانی سلامت روانی وی حکایت دارد. بخش هایی از کتاب انسان مصلوب: -فرخندگی هستی من، یگانگی‌اش، شاید در مرگباری‌اش نهفته است. مانند موجودی که مقدر شده تنها دیدار کوتاهی از این جهان داشته باشد. بیشتر یادآور «بخشایندگی زندگی» ، تا «نَفس زندگی».او برای زخم‌ها مرهم می‌یابد. بداقبالی‌ها را به سود خود بکار می‌گیرد ، آنچه او را نمی‌کُشد ، نیرومندش می‌سازد. هنگامی که برمی‌گزیند ، می‌پذیرد ، اعتماد می‌کند ، افتخار می‌کند. -انسان کمترین خویشاوندی را با پدر و مادر خود دارد. خویشاوندی با پدر و مادر، اوج نشان عوام‌پسندی است. -هرگز هنر برانگیختن دشمن علیه خویش را حتی زمانی که به نظرم می‌رسید به زحمت‌اش می‌ارزد، درک نکرده‌ام. -اگر بخواهم سالار خویش باشم، باید بدون آمادگی باشم. بگذار هر سازی که می‌خواهد باشد، بگذار از کوک خارج شده باشد؛ چرا که تنها ساز «انسان» می‌تواند از کوک خارج شود. #نیچه 👇👇👇👇👇 @philosophic_books

ترجمه ماشینی: این کتاب هم مقدمه‌ای بر فلسفه اخلاق نیچه و هم تفسیری مستمر بر معروف‌ترین اثر او، «درباره تبارشناسی اخلاق» است، این کتاب به پرمصرف‌ترین و بحث‌برانگیزترین منبع ثانویه در مورد این موضوعات در ده‌ها سال گذشته تبدیل شده است. بسیاری از مشهورترین ایده های نیچه - "شورش بردگان" در اخلاق، حمله به اراده آزاد، دیدگاه گرایی، "اراده به قدرت" و "آرمان زاهدانه" - به وضوح تحلیل و توضیح داده شده است. چاپ اول مرکزیت طبیعت گرایی را در فلسفه نیچه ایجاد کرد و ادبیات علمی قابل توجهی را ایجاد کرد که لایتر در یک پست جدید مهم به آن پاسخ داد. علاوه بر این، لایتر کتاب را با در نظر گرفتن ادبیات جدید علمی، تجدید نظر و تجدید نظر کرده است، و نحوه برخورد خود با موضوعاتی مانند عینیت ارزش، پدیدارگرایی و آگاهی، و امکان عاملیت «خودمختار» را اصلاح یا روشن کرده است.

تبار شناسی اخلاق از جمله آخرین نوشنه های نیچه است که دو سالی پیش ازفرو پاشیدن ذهن آتشفشان اش نوشته است.این کتاب یک جدل نامه است و پس از فراسوی نیک وبد نوشته شده است.واژه ی تبار شناسی در عنوان این کتاب نشان می دهد که نیچه با ماهیت اخلاق برخوردی تاریخی دارد و می خواهد نشان بدهد که اخلاق مسیحی اروپایی نه تنها سرآغاز اخلاق نیست که پایان پدید آمدن نظام های اخلاقی و عالی ترین نظام آن نیز نیست،بلکه یکی ازنظام های اخلاقی ست در میان نظام های اخلاقی بسیار که در شرایط ویژه ی تاریخی پدیدار شده وبر فراز ودر کنارآن نظام های اخلاقی دیگر بوده است و تواند بود. این کتاب اگر چه بنا برروش نگرش خود بسیار بر تاریخ تکیه دارد،ولی یک اثر بسیار نیرومند فلسفی ست که در آن به نتیجه گیری هایی که نیچه از تحلیل نمونه های تاریخی می کند می باید توجه اساسی کرد.

جلسه اول درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق متن پیشنهادی برای مطالعه: قسمت پیشگفتار کتاب ” تبارشناسی اخلاق ” نیچه جلسه دوم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق متن پیشنهادی برای مطالعه: نیچه و مسئلهٔ اخلاق – جلسه دوم جلسه سوم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق متن پیشنهادی برای مطالعه: نیچه و مسئلهٔ اخلاق – جلسه سوم جلسه چهارم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق در این جلسه سعی می کنیم به سؤالات زیر پاسخ دهیم: نیچه چگونه به تاکید ارسطو به سیاسی بودن انسان می‌نگرد؟ فلسفه سیاسی نیچه تا چه حد به نگاه او از تاریخ اخلاق سروری و بندگی متاثر است؟ آیا نیچه تجویز نظام سیاسی، مبتنی‌ بر حکومت فرهیختگان دارد یا تاکید او بر ابر انسان، کاملا خوانش غیر سیاسی از او را قوت می بخشد؟ نیچه از کدامین شرایط بیشتر به خشم می آید، جهانی‌ تحت سلطه شرکت‌های قدرت مند یا جهانی‌ پر شده از اشخاصی‌ گم گشته در گله‌های تمدن امروزی؟ زمان: شنبه ۱۷ مه ٢٠١۴ متن پیشنهادی برای مطالعه: Politics, Friendship and Solitude in Nietzsche (Confronting Derrida’s reading of Nietzsche in ‘Politics of Friendship’) by Paul J.M. van Tongeren جلسه پنجم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق نیچه و سینما: ساختار شکنی یا نوسازی در بستری جدید در این جلسه سعی می کنیم به سؤالات زیر پاسخ دهیم: چگونه روش نقد نیچه‌ای می تواند تاثیری بر روش‌های نقد فیلمی و آنالیز فیلم به طور مشخص داشته باشد؟ چگونه ایده‌های نیچه‌ای می تواند فرهنگ تماشا فعال، بینندگان فیلم را متأثر سازد؟ چگونه شخصیت‌های اپولنینی و داینوسی در عالم سینما با تصویر گذشته شده و آن‌ را غنی کرده اند؟ فیلم‌های ترسناک معمولا به صورت منفی‌ نگاشته می شوند, آیا و چگونه نگاه نیچه‌ای با این زاویه برخورد می‌کند؟ زمان: شنبه ۲۴مه ٢٠١۴ متن پیشنهادی برای مطالعه: When Nietzsche wept (2007) with English subtitles Godard and Nietzsche: A case for Filmosophy by Andrew Roland Jones جلسه ششم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق متن پیشنهادی برای مطالعه: نیچه و مسئلهٔ اخلاق – جلسه ششم جلسه هفتم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق نیچه و مرگ خدا متن پیشنهادی برای مطالعه: Session 7. Book 3 of The Gay Science . . جلسه هشتم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق زرتشت نیچه کیست؟ متن پیشنهادی برای مطالعه: چنین گفت زرتشت – درباره انسان والاتر . . جلسه نهم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق پاسکال و نیچه: تلاشی متفاوت برای رسیدن به تعالی در این جلسه سعی می کنیم به سؤالات زیر پاسخ دهیم: آیا نگاه هر دو فیلسوف به طبیعت انسان خوشبینانه همراه با احتیاط است و تا چه حد، در این زمینه با هم نظر و متفاوتند؟ چگونه، نگاه پاسکال به نقش مسیحیت در رشد انسان، می تواند روشنگرانه خوانده شود و نیچه با این نحوه تفکّر چگونه مخالف است؟ چگونه خوانش ضّد خرد گرایانه از نیچه و پاسکال می تواند مشکل ساز و با آن از لحاظ فکری برخورد شود؟ زمان: شنبه ۲۸ ژوئن ٢٠١۴ متن پیشنهادی برای مطالعه: Nietzsche, Pascal and the Aphorism The human condition and the limits of Reason جلسه دهم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق همراه با یوسف مصدقی روایت نیچه از تاریخ فلسفه در این جلسه سعی می کنیم به سؤالات زیر پاسخ دهیم: روایت نیچه از تاریخ فلسفه در کجای پروژه فلسفی او قرار می گیرد؟ اهمیت این روایت در هرمنوتیک مدرن چیست- متن پیشنهادی برای مطالعه: لطفا برای این جلسه، صفحه ده متن زیر و فصل اول کتاب فراسوی نیک و بد (درباره پیشداوری‌های فیلسوفان) را مطالعه بفرمائید Twilight of the Idols -Friedrich Neitzsche فراسوی نیک و بد – نیچه Beyond Good and Evil -Friedrich Neitzsche . . جلسه یازدهم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق همراه با امیر گنجوی و هومن رضوی (نیچه در زمین بوکس (نقدهای لوکاچ و ویت از نیچه در این جلسه سعی می کنیم به سؤالات زیر پاسخ دهیم: از نگاه لوکاچ و وِیت، چه کمبودها و نواقصی را در نظریات نیچه می توان تشخیص داد؟ نظریات لوکاچ و ویت بر چه اصولی بنا شده اند و دارای چه ارتباطی با شرایط سیاسی-اجتماعی زمانه خود هستند؟ و تا چه حد نظریات لوکاچ و وِیت با واقعیت تفکرات نیچه مرتبط است؟ متن پیشنهادی برای مطالعه: The Destruction of Reason. Georg Lukács 1952 Nietzsche’s Baudelaire. or the Sublime Proleptic Spin of his Politico-Economic Thought . . جلسه دوازدهم درس‌گفتار نیچه و مسأله ی اخلاق همراه با مهدی صاحبکار نیچه: مناقشه‌ای درباره‌ی حقیقت و اخلاق دو پرسش اساسی که می‌کوشیم نه پاسخ که دست‌کم تشریح بهتری برای خود پرسش‌ها بیابیم به این شرحند: حقیقت در سنت متافیزیکی غرب چه معنایی داشت که نیچه دیگر خود را متعهد به آن نمی‌دید؟ اخلاق یا قدرت، کدام یک به زندگی نزدیک‌ترند؟ متن پیشنهادی برای مطالعه: بند ۴۴ کتاب هستی و زمان هایدگر- در متن المانی صفحات۲۳۰-۲۱۲ و ترجمه انگلیسی مک کواری و رابینسون صفحات ۲۷۳-۲۵۶ و ترجمه فارسی رشیدیان صفحات ۲۹۷-۲۲۷ و جمادی صفحات ۵۱۷-۴۸۵ .هوسرل I بند ۲۷ کتاب ایده ها هوسرلیانا صفحات ۵۸-۵۶ و ترجمه انگلیسی صفحات ۵۱-۵۳- III/I در متن آلمانی جلد پاره نوشته های شماره ی (۳) و (۸) پارمنیدس مخصوصاً خط ۳۴ پاره نوشته ی هشتم- منطبق با شماره گذاری دیلز پاره نوشته های شماره ی (۸۹) و (۱۱۳) از پاره نوشته های هراکلیتوس- منطبق با شماره گذاری دیلز-کرانتس

کتاب نیچه و فلسفه نوشته ژیل دلوز و ترجمه لیلا کوچک منش به بحث در خصوص تفکر فلسفی نیچه می پردازد، در این کتاب مباحثی چون تبارشناسی، هستی، خواست قدرت، نهیلیسم، دیالکتیک، اخلاق، کینه توزی، علیه هگل باوری و... مطرح می شود.

حافظ با انتقاد از زهدپیشگی و در عین حال تمجید از زاهدمنشی منتهی به سرمستی کشف و شهود، مبلّغگونه‌ای از زهد است که ریشه در آداب و مناسک مذهبی دارد. در تفکر نیچه، دوگونه زهد به‌طورکلی از یکدیگر تفکیک‌پذیر است: زهد مثبت و زهد منفی. زهد مثبت، زهدی است که با حفظ غریزه و تصعید آن، به حیات گرایش دارد و بر دو قسم است: 1. زهد یونانی‌رومی یا طبیعی؛ 2. زهد فیلسوف ناب. در برابر آن، زهد منفی با تقبیح غریزه، نافی حیات است و به دو شاخه تقسیم می‌شود: 1. زهد یهودی‌مسیحی یا کشیشانه؛ 2. زهد مابعدالطبیعی. بنابراین هرچند میان ارزش‌های زاهدانه رند خراباتی حافظ و ارزش‌های «فیلسوف نابِ» نیچه شباهت وجود دارد، باید زهد توأم با جنبه‌های اشراقی حافظ را گونه پنجمی از زهد به شمار آورد.

این مقاله در ابتدا به بررسی آرای نیچه در اخلاق می‌پردازد و سپس بیان می‌کند که فیلسوف اخلاق معاصر آقای السدیر مک‌اینتایر تنها دو گزینه متقابل در فلسفه اخلاق ترسیم می‌کند که اخلاق نیچه و اخلاق ارسطوست. علت این انحصار شکست طرح روشن‌گری است. پس برای نشان دادن برتری اخلاق ارسطویی باید نشان داد که اخلاق تبارشناسانه نیچه اشتباه است. این مقاله نشان می‌دهد که اخلاق نیچه‌ای دارای مبنای مدللی نیست. نیچه گرچه تمامی فیلسوفان عصر روشن‌گری را بر خطا می‌داند و آرای ایشان را به سخره می‌گیرد ولی در نهایت معلوم می‌شود که نیچه خود نیز یکی دیگر از مظاهر متعاقب این تفکر بوده و نمودی دیگری از اخلاق لیبرالیستی فردگرایانه است.

اگرچه در ظاهر امر چنین می‌نماید که فلسفه‌ی نیچه، فلسفه‌ای زهد ستیز و ضد اخلاق است، با توجه به تأکید وی بر روش‌های مختلف خودسازی و والایش، جای آن دارد که میان آرمان زهد و زهد مثبت و نیز گونه‌ی سومی از زهد، در نوشته‌های او تفاوت قائل شد. وی نخست زهدی را که به توقّف و تعلیق فرایند تعقّل و اراده و غریزه ختم می‌شود، رد می‌کند و سپس اخلاق سروری عهد باستان را می‌ستاید که در قلمرو آن، عقل مطیع و غریزه‌ی والایش‌یافته، به خوبی، در کنار یک‌دیگر فعالیت معمولی خود را ادامه می‌دهند. با وجود این، او به گونه‌ی سومی از زهد نیز اشاره می‌کند که نوعی ریاضت در حیطه‌ی اندیشیدن و فلسفیدن است؛ ریاضتی که به یُمن آن، فیلسوف ناب، به تحلیل نیچه، از فضای دروغ‌پردازانه‌ی فلسفه‌ی مبتنی بر آرمان زهد در می‌گذرد و به چشم‌اندازی فراگیرتر، با خصایص ویژه‌ی خود دست می‌یابد.