جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حكمت معتدل يا مدرسه معتدل، عنوانی است كه افكـار و انديشـه هـای حكـيم سـده يازدهم و دوازدهم هجری قمری، ملا محمد تنكابنی بدان متصف شده است. در اين مقاله، وجه تسميه انديشه های او به مدرسه معتدل بررسی شده و روشـن می شـود در دو سده ياد شده، دو مسئله اشتراك معنوی وجود و اوصـاف الهـی از جنجـالی تـرين مباحث بودند كه افزون بر صبغه فلسفی، از مباحث حـوزه فلسـفه ديـن نيـز بـه شـمار می روند. اغلب انديشمندانی كه شاگرد ملا رجبعلی تبريزی بودنـد، بـه پيـروی از او، اشتراك معنوی وجود را منكر شـده و در بحـث اوصـاف الهـی نيـز روشی خـلاف حكمای مشهور در پيش گرفته اند، حكيم تنكـابنی نيـز از شـاگردان تبريـزی بـوده و فلسـفه را نـزد او خوانـده اسـت؛ ولـی در هـر دو مبحـث از اسـتادش مـلا رجبعلـی و شاگردان اوفاصله گرفتـه و بـا نقـد نظـر آنـان، بـه اثبـات اشـتراك معنـوی وجـود و اوصاف واجب الوجود پرداخته است، همين سبب شده او در فلسـفه، پيـرو مدرسـه و مكتب معتدل به شمار آيد.