جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از مهمترین مشترکات جنبش‌های معنوی نوپدید که ره‌آورد مدرنیته و معنویت‌گرایی نوین غرب‌اند شریعت‌گریزی، رهایی از انجام تکالیف و دستورات الهی در اعمال و رفتار معنوی آنها است. شریعت‌گریزی در عرفان‌های نوظهور بر پایه باورهایی بنیان نهاده شده که دقت در این مبانی حاکی از ضعف فکری بنیانگذاران این معنویت‌ها در مبانی خداشناسی، هستی‌شناسی، جهان‌شناسی، انسان شناسی و راه و راهنما شناسی است. در این مقاله برخی از مبانی شریعت‌گریزی این فرقه‌های معنوی مثل انکار خداوند، دین‌ستیزی، اعتقاد به تناسخ، خلقتی بی‌هدف، ترویج اباحی‌گری و بی‌بندوباری را مورد بررسی و نقد قرار می‌دهیم، تا پندارهای نادرست آنان کنار زده و نور حقیقت جلوه‌گر شود. به جهت اینکه پرداختن به همه مکاتب از حد یک مقاله بیرون است، مبانی شریعت‌گریزی را تنها از منظر سه مکتب فعال و تأثیر‌گذار در ایران (اکنکار، اوشو و پائولو کوئلیو) بررسی می‌کنیم.