جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : اگر چه او همیشه به عنوان چنین شناخته نمی شود، اما سورن کی یرکگور یکی از متحدان مهم الهیات کاتولیک در اوایل قرن بیستم بوده است. علاوه بر این، درک این رابطه و ریشه های آن منابع و بینش های ارزشمندی را به الهیات کاتولیک معاصر ارائه می دهد. البته برخی از پیش فرض های منفی وجود دارد که باید بر آنها غلبه کرد. از نظر تاریخی، برخی از خوانندگان کاتولیک به کی یرکگور مشکوک بوده اند و او را یک پروتستان غیرمنطقی می دانند که با تفکر کاتولیک در تضاد است. با این حال، ذکر مساعد از کی یرکگور در Fides et Ratio اثر ژان پل دوم نشان می دهد که نوشته های کی یرکگور به این راحتی ها رد نمی شوند. الهیات کاتولیک پس از کی یرکگارد به بررسی نوشته های متفکران نمادین کاتولیک در قرن بیستم می پردازد تا تعامل اساسی آنها را با نوشته های کی یرکگور ارزیابی کند. جاشوا فرنال استدلال می‌کند که نوشته‌های کی‌یرکگور موجب اصلاح و تجدید در الاهیات کاتولیک قرن بیستم شده است، و باید این کار را امروز ادامه دهد. برای نشان دادن ارتباط کی یرکگور در الهیات کاتولیک پیش از آشتی، فرنال شواهد گسترده تری از استقبال کاتولیک ها از کی یرکگور در اوایل قرن بیستم را بررسی می کند - به طور خاص به شخصیت های با نفوذی مانند تئودور هاکر، رومانو گواردینی، اریش پرژیوارا، و دیگر متفکران رومانهولیک نگاه می کند. معمولاً با حرکت منابع مرتبط هستند. فورنال به‌ویژه بر نوشته‌های هنری دو لوباک، هانس اورس فون بالتاسار، و تومیست ایتالیایی، کورنلیو فابرو، به‌عنوان نقطه‌های ورودی، تمرکز دارد.

وجود انسان به‌عنوان موجودی خودآگاه در بین مفاهیم اعتباری زندگی معاصر تقریبا به دست فراموشی سپرده شده است. مفهومی مثل وجود انسان نیاز به بررسی بیشتر دارد تا در سایه توجه به آن، گوهر اصیل انسانیت مطرح شود. سورن کرکگاردوجود انسان را وجودی خاص و انضمامی با تاکید برذهنی بودن و فردیت آن، به تصویر می‌کشد که با انتخاب و گزینش می‌تواند سپهرهای سه گانه زندگی خود را رقم زند. کرکگارد مقوله ایمان را ضدعقل می‌داند که تنها با تعلیق اخلاق و ترک نامتناهی میسر می‌گرددمولانانیز در عرفان اسلامی به انسان و وجود او توجه زیادی نشان داده و او را دارای اختیار می داند که دارای مراتب وجودی یکسان نیست. همچنین ایمان را امری درونی و یقینی می‌داند. به نظر می‌رسد که وی نیز به نوعی در پذیرش عقل در قلمرو ایمان تردید می‌کند، اما با بررسی بیشتر به گونه ایبا سازگاری عقل در حوزه دین و ایمان منتهی می‌شود.