جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دراین تحقیق به بررسی نظرات عرفا دربرابر تجربه های عرفانی می پردازیم . عرفا در برابر این تجربیات از روش های متفاوتی از قبیل: سکوت، زبان سر، ّشعر، اصطلاحات خاص، تمثیلات وعلم الحروف جهت بیان تجربیات خود بهره برده اند. هدف اصلی این پژهش، علم الحروف است.درموردعلم الحروف تعاریف زیادی آمده است. صاحب نظران علم الحروف رابه سیمیا ، جَفر و اسمای الهی ارتباط داده اند. منشاءعلم الحروف دقیقا معلوم نیست،اما این علم در ادیان باستان در تمدن هایی نظیر بابل، ایران، مصر، یونان ،وعربستان وبومیان امریکا معمول بوده است. دراسلام هم سابقه آن را به امام جعفر صادق «ع» وامام علی «ع»وپیامبر اکرم «ص»ودر نهایت به به حضرت داود وحتی حضرت آدم رسانده اند. عرفایی زیادی دراین زمینه تالیفاتی داشته اند. اوج این بحث درنهضت حروفیه ومکتب ابن عربی نمایان شده است است. ازاین دو جریان فکری عقاید حروفیه به خاطرافراطی گری و نامعقول بودن وعدم مطابقت باشریعت اسلام، طرد؛ اما افکار ابن عربی مورد استقبال فراوان علماء وعرفا ودانشمندان قرار گرفته است.