جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب جذاب با مقایسه شواهد موجود از ایالات متحده و اروپا، با مطالعه دین و معنویت در بریتانیا، به مهم‌ترین سؤال در مطالعه دین امروزی می‌پردازد: آیا اشکال جدید معنویت بر اشکال سنتی دین پیشی می‌گیرد؟ بر اساس مطالعه دقیق دین و معنویت در کندال، انگلستان یافته های پیشگام کندال را با شواهد موجود از ایالات متحده آمریکا و اروپا مقایسه می کند دیدگاهی نظری ارائه می دهد که هم عرفی شدن و هم قدسی شدن را توضیح می دهد پیش بینی های شگفت انگیزی در مورد آینده دین و معنویت در غرب ارائه می دهد به سبکی در دسترس و پر جنب و جوش نوشته شده است و برای طیف وسیعی از خوانندگان علاقه مند به جهت گیری آینده باور در جهان غرب جذاب خواهد بود.

مسئله معنای زندگی، از مهمترین وتامل برانگیزترین مسائل فلسفی، دینی و روان شناختی است که از چشم اندازهای متفاوت می توان بدان نگریست. معنویت برخاسته از دین اسلام ، دارای مبانی، مولفه ها و ساختاری است که در معنا بخشی زندگی انسان تاثیر بسزایی دارد. در مقابل معنویت مدرننیز دارای مبانی، مولفه ها و ساختاری مخصوص به خود است که در معنا بخشی زندگی انسان دارای پیامدهایی می باشد. در این پژوهشِ تطبیقی ضمن بیان نقاط اشتراک و افتراق دو معنویت، سعی در ارزیابی و معرفی معنویت کارآمدتر در معنا بخشی زندگی انسان های امروزی هستیم. روش این تحقیق، تحلیل توصیفی- انتقادی است. معنویت دینی و معنویت مدرن در معنا بخشی زندگی انسان در مواردی مانند معناداری، هدفداری، ارزشمند بودن و هنجاری بودن معنای زندگی دارای اشتراک می باشند ولی در مباحثی مانند نوع هدف، نوع ارزش، کارکرد ، نوع رویکرد و جعلی یا کشفی بودن معنای زندگی با هم اختلاف دارند.معنویت دینی با دارا بودن مبانی ای مانند اصالت روح، اصالت فطرت، اصالت عالم غیب و اصالت شریعت برای انسان معنایی از زندگی را ترسیم میکند که ضمن داشتن انواع کارکرد های فردی و اجتماعی دارای ویژگی های مانند بساطت و وضوح، سازگار و پاسخگو بودن به گرایشاتدرونی، ایجاد نشاط و امید پایدار، حقیقی و سازنده و ... می باشد. اما معنویت مدرن با تکیه بر مبانی ای مانند سکولاریسم، اومانیسم، لیبرالیسم، راسیونالیسم و پلورالیسم ، ضمن اکتفاء به معنای حداقلی از معنای زندگی، دارای نقاط ضعف اساسی مانند عدم جامعیت، عدم ارائه برنامه عملی و محتوایی، آرمانی بودن و دست نایافتنی و ..... می باشد؛ که در واقع نمی تواند برای انسان معاصر معنای زندگی ای ترسیم کند که او را از این همه اضطراب، تشویش، افسردگی، ناامیدی و پوچی نجات دهد.

معنویت دینی برآیند و حاصل شکلی از زیستن است که بر پایه رابطه قلبی و پیوند حبّی با خدا شکل گرفته و حالات، اعمال و زندگی فرد معنوی را بر پایه تعالیم وحیانی تبلور می‌بخشد.معنویت مدرن، برآیند نحوه‌ای از زیستن است که بر مبنای رابطه قلبی و محبت به خودِ برتر انسان و توانایی‌های روحی او متکی می‌باشد.گسترش جریان‌های معنوی جدید در کشورمان و بی‌خبری اکثریت مخاطبان از پیش‌فرض‌ها، اجزای مقوّم و پیامدهای آن‌ها موجب می‌شود که بسیاری از افراد خصوصاً جوانان به دام افتاده، هستی معنوی خویش را به بهایی اندک معاوضه نمایند.پژوهش حاضر تلاش دارد با استخراج مبانی (معرفت‌شناختی، هستی‌شناختی، انسان‌شناختی و وظیفه‌شناختی) معنویت دینی و معنویت مدرن از یک‌سو و استنباط مولفه‌های این دو گونه معنویت از سوی دیگر؛ اولاً معیارهایی برای تمیز و تشخیص آنها ارائه داده، ثانیاً کارکردهای این دو گونه معنویت را استخراج نموده، ‌مقایسه کند.روش گردآوری داده‌های اولیه در این پژوهش کتابخانه‌ای و روش تحقیق، تحلیلی ـ عقلی می‌باشد.در مورد مبانی هویت‌بخش قابل ذکر است که معنویت دینی قائل به عقلانیت، وحیانیت، وجود خدا، هویت ربطی مخلوقات نسبت به خدا، وجود و اصالت روح، اصالتِ فطرت، همچنین آخرت‌گرا، شریعت‌گرا، اعتدال‌گرا و قائل به رئالیزم اخلاقی و معرفت‌شناختی است؛ در حالی که معنویت مدرن منکر آخرت، منکر خدا به عنوان معبود، شریعت‌ستیز، عقلانیت‌گریز، غیروحیانی، اومانیست و قائل به نسبیت اخلاقی و معرفت‌شناختی می‌باشد.به لحاظ مولفه‌ها، معنویت دینی دربردارنده معرفت، نیت الهی و رفتار مطابق با شریعت الهی است، در حالی که معنویت مدرن در غیاب خدا و تقلیل تفکر، بر عشق انسان به خود و عالم استوار می‌باشد.در باب معیار، معنویت دینی خدامحور، شریعت‌محور، آخرت‌گرا، عقلانی و معتقد به اصلاح‌گری اجتماعی است، حال آنکه معنویت مدرن انسان‌محور، اینجایی ـ اکنونی، وحیانیت‌ستیز، فردگرا و تجربه‌گرا می‌باشد.در زمینه کارکرد، هرچند کارکردهای مشترکی (نظیر آرامش‌بخشی و تقلیل رنج‌ها) میان این دو معنویت وجود دارد، اما معنویت دینی کارکردهایی اختصاصی چون معنابخشی به زندگی، پشتیبانی از سلوک اخلاقی، عدالت اجتماعی و تقلیل جرم و جنایت را دارا می‌باشد.

در سال‌هاي اخير، موج توجه به عرفان‌‌ها و مشرب‌هاي معناگراي سکولار در جهان و کشور ما به شدت فراگير شده است. يکي از دلايل مهم عدم توانايي مسئولان براي مهار چنين پديده‌هايي، واقع‌گرا نبودن و نپذيرفتن شرايظ حقيقي اجتماع و نظريه‌پردازي بدون پشتوانه آماري است. منظور ما در اين بحث، آسيب‌شناسي علمي نوعي از دينداري است که واکنش‌هايي چون عرفان‌ها و مشرب‌هاي سکولار را سبب مي‌شود و همين‌ظور آسيب‌شناسي روابظ و مناسبات اجتماعي و فرهنگي است که ضايعه شناخت نادرست اسلام ناب محمدي(ص) را به وجود مي‌آورد و سبب غالب‌شدن گفتمان‌هاي غلظ و افراظي ديني و ضد ديني در کشور مي‌شود. نخستين مبناي نظري در اين جنبش‌ها بي‌شک، اومانيسم است. اومانيسم در اينجا به نيهيليسم و پوچ‌انگاري درباره فلسفه حيات انسان مي‌رسد و به انسان اجازه مي‌دهد که در اين وضع فاجعه‌آميز، هر چه مي‌تواند انجام دهد و دنيا در نهايت، بي‌معناست. در باب اقبال ايرانيان به جنبش‌هاي معناگرا از علل گوناگوني، مي‌توان سخن گفت که گاه برآمده از دل جريان کلي معناگرايي جهاني است که خود در واقع، معلول پديده جهاني‌شدن، رشد فناوري اظلاعات و سرعت دسترسي به منابع اظلاعاتي است و گاه اوضاع و احوال اقليمي فرهنگي و سياسي جامعه ايران، باعث بروز و بسظ جريان‌هاي مزبور در آن شده است.

امروزه با فروپاشی نظام های مادی، مارکسیسم و فرویدیسم، خلأ ناشی از فقدان ایمان و معنویت و به دنبال آن، نیاز بشر به معنویت و عرفان بیشتر احساس می شود. پائولوکوئلیو، رمان نویس مشهور برزیلی، نویسنده ای است که با زیرکی از این فرصت و موقعیت استفاده کرده و به منظور پرکردن خلأ معنوی موجود در جهان، داستان هایی به ظاهر عرفانی می نویسد. وی اندیشه های عرفانیِ خود را از عناصر بومی و اعتقادات مذهبی هر آئین و منطقه ای وام گرفته است. شمنیسم، تائوئیسم و عرفانِ سرخ پوستی، از جمله مواردی است که بیش ترین تأثیر را بر اندیشه و آثار وی داشته اند. طبیعت گرایی، سحر و جادو، مواد مخدر، رقص و موسیقی و روابط آزاد جنسی، از عناصر مشترک بین شمنیسم، تائوئیسم و عرفان سرخ پوستی است که البته در ادبیات عرفانی پائولوکوئلیو بازتاب گسترده ای داشته است.