جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شیخ شهاب ‌الدین یحیی سهروردی (شیخ اشراق) یکی از متفکران بزرگ ایران است که بیشتر در حوزه فلسفه و کلام اسلامی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است و چنانکه باید منتقدان ادبی، آثار او؛ به ویژه رساله‌ های فارسی او را که به شکل حکایت ‌های تمثیلی -‌ رمزی نوشته شده ‌اند، مورد نقد و بررسی قرار نداده‌ اند. به‌ کارگیری نظریه ‌های نقد ادبی جدید در تحلیل روایت‌ های سهروردی و دیگر نویسندگان دوران کلاسیک می‌ تواند ارزش ‌های نهفته این ‌گونه آثار را بهتر نمایان سازد. در این پژوهش سعی شده است با تمرکز بر علم «روایت ‌شناسی» انسجام ساختاری و روایی داستان‌ تمثیلی «رساله ‌الطیر»، نقد و بررسی شود. نتایج تحقیق نشان می ‌دهد سهروردی استفاده مناسبی از راوی اول شخص داشته و در بهره‌ گیری از شگردهای مختلف از جمله در استفاده از زمان، ایجاد زمان سمبلیک و تعلیق مانند داستان‌ نویسان مدرن امروزی عمل کرده است.