جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

طی چند سال اخیر، جمع ها یا کلاس هایی در سطح شهر تهران شکل گرفته که در آن ها شیوه های نوینی برای «چگونه بهتر زیستن»، آموزش داده می شود. در این جمع ها که اساس شان بر پایه دیدگاه های گوناگونی از جمله روان شناسی و عرفان قرار گرفته است، افراد به دنبال آن هستند که ضمن تجربه نوعی احساس معنوی و روحانی، چگونگی دست یابی به راه های خوشبختی، موفقیت و کمال را به صورت توامان تجربه کرده و در عین حال، به آرامش روحی برسند. پژوهش حاضر در پی آن بوده که ویژگی ها و کارکردهای کلی این جمع ها برای افراد شرکت کننده را مورد مطالعه قرار داده و مطابقت آموزه های آن ها را با رفتارهای نوین دینی بررسی کند. مبنای نظری این پژوهش بر اساس نظریه های مطرح جورج زیمل، ماکس وبر و توماس لاکمن در حوزه جامعه شناسی دین سازمان دهی گشته و پژوهش با استفاده از روش های کمی و کیفی انجام شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، در مطالعه دو نمونه از جمع هایی که در سطح شهر تهران با رویکردهای روان شناسانه و عرفانی به فعالیت مشغولند، می توان آموزه ها و آیین های آنها را در قالب «رفتارهای نوین دینی» دسته بندی کرد.