جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فتح اله خان شیبانی از نویسندگان و شاعران بزرگ قرن سیزدهم ه. ق است، که سبک هندی را به علت استعارات و کنایات دور از ذهن رها کرده، به سبک خراسانی و عراقی روی آورده است. وی دربار پادشاهان قاجار (محمدشاه قاجار، ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه) را درک کرده است.شیبانی دارای آثاری چون «بیانات شیبانی» «گنج گهر» «مسعود نامه» «فتح و ظفر» «کامرانیه» «درج درر» «یوسفیه» «تنگ شکر» و جز آن ها است. وی در نثر و نظم، هر دو چیره دست و توانا بوده و سخن را استادانه بیان نموده است.اصلش از اعراب بنی شیبان و اختیار این تخلص از آن است. در سن شانزده سالگی برای خدمت به دربار محمدشاه قاجار فراخوانده شد. پادشاه، او را با استعداد دید و از این روی در رده چاکران مخصوص دربار قرار گرفت.این ادیب توانا در دوره زندگانی خود فراز و فرودهای فراوانی داشته است. در این مقاله سعی بر آن است تا با یاری گرفتن از مستندهای تاریخی و آثار این ادیب، به گوشه ای از احوال وی پرداخته شود.