جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قاچاق زنان به عنوان یک بزه در ایران، سابقه طولانی قانونی ندارد و جای پای آن را باید در قانون مبارزه با قاچاق انسان مصوب 1383 یافت. با این حال این بزه با دو چالش رو به روست، یکی کم رنگ بودن سرزنش اخلاقی و دیگری تن دادن خود خواسته زن بزه دیده به قاچاق شدن. رضایت بزه دیده به قاچاق، سبب می شود تا هم جامعه و هم مرتکبان، قاچاق را رفتار سرزنش پذیری ندانند و از آنجا که قاچاق بیشتر در کشورهایی که فضای امنیتی یا شرایط بد اقتصادی دارند؛ رخ می دهد، به گونه ای رهایی برای قاچاق شده به شمار می رود. بنابراین سرکوب کیفری قاچاق به ویژه با ضمانت اجراهای سنگین هر چند ضروری است؛ ولی از میان برداشتن پدیده قاچاق زنان در گرو فراهم ساختن امکانات رفاهی همه جانبه و قوانین پیشگیری و پیگیری می باشد.

مقاله حاضر به موضوع شکلهای خشونت بتنی بر جنسیت علیه زنان در عراق امروز می پردازد. در ابتدا مختصری به شرایط حقوق و اجتماعی زنان، محدودیتها و فرصتهای آن در دوران رژیم بعث عراق اشاره شده است. اینکه چطور صدام حسین زمانی برای دستیابی به اهداف حزبی و اقتصادی خود عرصه را برای فعالیت زنان در اجتماع فراهم کرد و روز دیگر برای استحکام پایه های قدرت خود آنها را خانه نشین کرد. در ادامه برای ورود به مبحث اصلی این مقاله ابتدا تعریفی از خشونت، خشونت علیه زنان و تاریخچه ظهور آن در اسناد بین المللی ارایه شده و سپس اشکالی از آن همچون قاچاق و خرید و فروش زنان، روسپیگری اجباری، خشونتهای خیابانی و یا تحقیر و توهینهای جنسی در بازداشتگاهها مورد مطالعه قرار گرفته اند. اگر چه تمامی این اشکال خشونت جنسی پیش از این نیز وجود داشته اند، اما در ادامه مشاهده می شود که چگونه جنگ و سپس دوران از آشوب عراق را به دریایی طوفانی و امنتی را به ساحلی دور بدل کرده و به این شکل زمینه را برای بروز و یا گسترش خشونت علیه زنان فراهم کرده است.