جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن کریم از گذشته‏ های دور تاکنون، بارها به زبان‏های بسیار متنوعی ترجمه شده و از همین طریق، فرصت انتقال تعالیم والایش به مردمانی با فرهنگ‏های مختلف را پیدا کرده است. تمامی این تلاش‏ها موجب گشت که افزون بر نفس ترجمه، آثاری در مسائل نظری و کاربردیِ ترجمه قرآن نیز تدوین گشته و اصول، مبانی و روش‏ شناسی آن مورد بحث قرار گیرد. مطالعه حاضر، در ادامه‏ ی همین کوشش‏ها تلاش دارد «ریشه‏ یابی واژگان» را به عنوان روش کارآمدی برای معادل‏ یابی معرفی کرده و به کاربست آن در ماده‏ ی قرآنیِ «لبس» بپردازد. عالمان مسلمان در آثار تفسیری و زبان‏شناختی خود، تحلیل‏های گوناگون و احیاناً متناقضی درباره معنای این ماده ارائه کرده‏ اند که در ترجمه‏ های قرآن کریم نیز بازتاب یافته است. این پژوهش توانست با کاربرد روش ریشه‏ شناسی واژگان، برای نخستین بار به پیجویی ماده «لبس» در شاخه‏ های مختلف زبان سامی پرداخته، قدیم‏ترین معنای این ریشه سامی را بازجسته و به مطالعه‏ ی روند تحول معنایی آن تا عصر نزول قرآن اقدام نماید. سر آخر، این مطالعه با روش توصیفی- تحلیلی، میزان موفقیت ترجمه‏ های فارسی و انگلیسی قرآن کریم در ارائه‏ ی معادل‏ هایی از این ماده را مورد ارزیابی قرار داده و نقاط قوت و ضعف هر یک را به بحث گذارده است.