جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر در چارچوب یک مدلی علّی رابطه ی بنیادگرایی دینی، و سبک‌های تصمیم‌گیری را باواسطه گری باورهای معرفت‌شناسی بررسی نمود.شرکت‌کنندگان پژوهش شامل 535 نفر دانشجوی دختر (279) و پسر (181) ترم چهارم دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله‌ای تصادفی انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش عبارتند بودند از: مقیاس عمومی سبک‌های تصمیم‌گیری ( اسکات و بروس، 1995)، مقیاس باورهای معرفت‌شناسی (شرا، بندیکن و دانکل، 1998) و مقیاس بنیادگرایی دینی آلتمیر و هانسبرگر (2004). به منظور تعیین پایایی ابزارهای پژوهش از ضریب آلفای کرونباخ و برای احراز روایی آن ها از روش تحلیل عوامل استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر، مبتنی بر مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1989) نشان داد که الف) تساهل‌گرایی پیش بینی کننده ی منفی و معنادارباورهای دانش قطعی و مرجع واقف به امور بوده و بنیادگرایی پیش بینی کننده ی منفی و معنادار باور یادگیری سریع و پیش‌بینی کننده‌ی مثبت و معنادار باور مرجع واقف به امور است. ب) تساهل‌گرایی پیش بینی کننده ی منفی و معنادار سبک تصمیم‌گیری وابسته و بنیادگرایی پیش بینی کننده ی منفی و معنادار سبک تصمیم‌گیری آنی و پیش بینی کننده ی مثبت و معنادار سبک تصمیم‌گیری شهودی است. ج) بنیادگرایی به واسطه‌ی باور یادگیری سریع سبک‌های تصمیم‌گیری اجتنابی و آنی را به گونه منفی و سبک‌ تصمیم‌گیری عقلانی را به گونه‌ی مثبت پیش‌بینی می‌کند. به علاوه تساهل‌گرایی به واسطه‌ی باور دانش قطعی سبک تصمیم‌گیری شهودی را به گونه‌ی مثبت و به واسطه باور مرجع واقف به امور سبک تصمیم‌گیری وابسته و عقلانی را به گونه‌ی منفی پیش‌بینی می‌نماید. در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که از بین باورهای معرفت شناسی باورهاییادگیری سریع، مرجع واقف به امور و دانش قطعی نقش واسطه ای بین باورهای دینی و سبکهای تصمیم گیری دارند.