جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مطالعه به منظور بررسی عوامل موثر بر مشارکت فرهنگی زنان در استان فارس انجام گرفته است. در این بررسی، از نظریه های کالینز، بوردیو، فمینیسم و هویت اجتماعی استفاده شده است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است. حجم نمونه 1340 نفر است که از بین زنان سه شهر (شیراز، آباده و فیروزآباد) در استان فارس، انتخاب شدند. برای سنجش عوامل موثر بر مشارکت فرهنگی زنان در استان فارس، از متغیرهای جامعه پذیری، خودپنداره، نقش های جنسیتی، سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و ویژگی های جمعیتی (سن، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، تحصیلات پدر و تحصیلات مادر پاسخگویان) استفاده شده است. نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای سرمایه فرهنگی، سرمایه اجتماعی، خودپنداره، نقش های جنسیتی و وضعیت تاهل، به ترتیب، بیشترین تاثیر را در مشارکت فرهنگی زنان داشته اند.

مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی روش دیویس بر خودپنداره دانش آموزان پسر نارساخوان سوم ابتدایی بود.روش: برای این هدف، 20دانش آموز نارساخوان به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده چک لیست وارسی شناسایی کودکان نارساخوان، مقیاس هوش وکسلر کودکان، آزمون خواندن و نارساخوانی و آزمون خودپنداره بود. روش دیویس در 16 جلسه 30 دقیقه ای به صورت انفرادی بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. پس از پایان مداخله، بر روی هر دو گروه، آزمون خواندن و نارساخوانی اجرا شد. داده ها با نرم افزار SPSS-15 و با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد، روش دیویس بر خودپنداره کودکان نارساخوان موثر بوده است و بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمرات پس آزمون خودپنداره تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج نشان داد مداخله روش دیویس بر خودپنداره تحصیلی، ورزشی و اجتماعی تاثیرگذار بوده است.نتیجه گیری: کودکان نارساخوان نیازمند مداخلات مناسبی جهت رفع مشکلات درسی و تحصیلی خود می باشند. مشکلات تحصیلی آنان تاثیر منفی بر عملکرد غیرتحصیلی و خودپنداره شان می گذارد، بنابراین از بین بردن مشکلات یادگیری، تاثیر مثبتی بر خودپنداره آنان دارد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارکرد خانواده، باورهای غیرمنطقی و خودپنداره در جوانان معتاد و غیرمعتاد شهرستان خوی انجام گرفت. در این مطالعه علی- مقایسه ای تعداد سی نفر از افراد معتاد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهرستان خوی در سال 1392-1393 به روش در دسترس و تعداد سی نفر از افراد غیرمعتاد که از لحاظ متغیرهای جمعیت شناختی با گروه معتادین همتا بودند به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. پرسشنامه های کارکرد خانواده مک مستر، باورهای غیرمنطقی جونز و خودپنداره راجرز توسط دو گروه پاسخ داده شد و داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که کارکرد خانواده و خودپنداره جوانان معتاد نسبت به جوانان غیرمعتاد به طور معناداری در سطح پایین تری قرار داشت. همچنین تفاوت معناداری در میزان باورهای غیرمنطقی افراد معتاد نسبت به افراد عادی وجود داشت. بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت که بین جوانان معتاد و غیرمعتاد در متغیرهای کارکرد خانواده، باورهای غیرمنطقی و خودپنداره تفاوت معنادار وجود دارد.